شهید ایرج نوروزی فرزند صفر در تاریخ 1344/1/30 در سمنان متولد شد. او با تحصیلات دیپلم وارد یگان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شد و در تاریخ 17/5/62 در منطقه مهران و عملیات والفجر3 به شهادت رسید. محل دفن این شهید بزرگوار گلزار شهدای امام‌زاده یحیی می‌باشد.
وصیّت نامۀ شهید ایرج نوروزی
خدایا، امیدوارم که توانسته باشم با خون جزء خون‌هایی که چون سیل، درخت پاینده اسلام را آبیاری می‌کنند، کرده باشم. خداوندا از تو می‌خواهم به مادرانی که امانت خود را به خودت پس داده‌اند صبر و شکیبایی عطا کنی و اما تو ‌ای مادر چون فرزندت را در این راه دادی خوشحال باش که امانتی را پس داده‌ای که بالاخره باید تحویل می‌دادی.  مادر عزیزم زحماتی که برای من کشیدی اجر و پاداش آن را از خدا خواهی گرفت و تو ‌ای پدر که در تمام سختی‌های زندگی مبارزه کردی و این تو بودی که گفتی برو و در این راه زحمت وتلاش کن، بدان که خداوند به تو هم اجر خواهد داد. امیدوارم که خداوند این جان ناقابلم را از من رو سیاه گناهکار قبول کن. کاری نکنید که خون شهدا به هدر رود. پدر و مادر و خواهر و برادرم از این که شهید شده‌ام ناراحت نشوید چون اگر شهید شده‌ام به آرزوی خود رسیده‌ام، به دیدار خدا رفته‌ام، به پیش حسین(ع) رفته‌ام. من و دیگر شهدا زنده و شاهد و ناظر هستیم. خانواده عزیزم، تربیت خواهرانم با شماست. سعی کنید با تعالیم اسلامی و با حجاب تربیتشان کنید و این را هم بدانید تا خدا دارید، غصه ندارید. پدر و مادرم می‌دانم که برای شما فرزند خوبی نبودم ولی خواهش می‌کنم به هر حال مرا حلال کنید.  خانواده عزیزم می‌دانم که در درس خواندن شما را رنج می‌دادم و درس نمی‌خواندم ولی من در مدرسه‌ای رفتم که در آنجا تمام درس‌ها از جمله درس شهادت و ایثار را آموختم. درسی که جز این درس درس دیگری برایم پیدا نمی‌شد. آری با شهید شدن من ناراحت نباشید و غصه نخورید. افتخارکنید که فرزند شما در این راه گام نهاد و موفق شد. افتخارکنیدکه فرزندی این چنین بزرگ کرده‌اید که جز شهادت چیزی نمی‌خواست. در زندگی کوشا و شکیبا باشید و نیز به دشمنان بگویید که با رفتن فرزندانمان هرگز ناراحت نمی‌شویم بلکه افتخار می‌کنیم که فرزندی را در این راه داده‌ایم.  راه من راهی بود که علی اکبر وعلی اصغر رفته‌اند راهی که در آن تمام درسها را به انسان‌ها می‌آموزد و آن هم شهادت است. خانواده عزیز امکان دارد جنازه من به دست شما نرسد اگر من جنازه نداشتم ناراحت نباشید. به مزار شهدا رفته و در آنجا به جای فرزندتان به علی اکبر حسین(ع ) ‌گریه نکنید و بدانیدکه من در مزار در کنار شهدا هستم. همانطورکه شهید زنده و ناظر و شاهد است، من این راه را آگاهانه انتخاب کرده‌ام، راهی را که تمام امامان معصوم وتمام شهیدان صدر اسلام رفته‌اند.