‌سرویس سیاسی-
انتشار سخنان ظریف که در آن به اشتباهش در مورد اعتماد به آمریکایی‌ها در مورد تمدید تحریمهای «ایسا» اذعان کرده است از جانب سخنگوی وزارت خارجه، گرا دادن به دشمن و برملا کردن شیوه مذاکرات تیم ایرانی عنوان شده است!
اول دی ماه یعنی حدود یک هفته پیش بود که جواد کریمی قدوسی نماینده مشهد متن سخنان محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه را که در کمیسیون امنیت ملی مجلس ایراد شده بود، منتشر کرد. از آن روز تا کنون موضع گیری‌های گوناگون و متفاوتی پیرامون این قضیه صورت گرفته است.
آنچه توسط کریمی قدوسی بیان شده بود نمایندگان مجلس را بر آن داشت تا در نامه‌ای از رئیس‌مجلس درخواست پخش نوار صوتی مربوط به آن جلسه را مطرح نمایند. در این نامه که به امضای 40 نفر از نمایندگان رسیده، آمده است: «در راستای اصل 84 قانون اساسی مبنی بر مسئول بودن ما نمایندگان در برابر همه ملت ایران و همچنین اصل 85 قانون اساسی و ضرورت تنویر افکار عمومی در خصوص مطالب آقای دکتر ظریف مورخ 95/9/28 در جمع اعضای کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی راجع به علل نقض برجام و تحریم‌های ظالمانه و بدعهدی آمریکای جنایت‌کار، مقتضی است نوار صوت ایشان را با عنایت به اصل 69 قانون اساسی در صحن مجلس شورای اسلامی پخش‌نمایید.»
اما پیش از این 12 نفر از نمایندگان مجلس شورای اسلامی فایل صوتی اظهارات وزیر امور خارجه را استماع و طی بیانیه‌ای توضیحات جواد کریمی قدوسی در این زمینه را تایید کرده و البته متن سخنان ظریف را منتشر کرده بوند.
تلاش برای تقلیل یک اشتباه!
در بخشی از متنی که از اظهارت وزیر خارجه در کمیسیون امنیت ملی منتشر شده بود آمده است: «بر اساس توافقی که با آقای کری کردیم و من الان دارم عرض می‌کنم بیرون نمی‌گم. ولی خدمت شما میگم من اشتباه کردم بر اساس یک توافقی که کردیم ما استراتژی خودمان را کنار گذاشتیم و بر مبنای آن توافق آمدیم آن را اعلام کردیم که تبدیل شد به موضع جمهوری اسلامی. من این را می‌پذیرم  من اشتباه کردم عرض کنم به خدمتتان ولی ما این‌کار را کردیم»
در حالی که ظریف در اظهاراتش به صراحت عنوان کرده است که «اشتباه کرده است» آن هم در موردی که «استراتژی تیم مذاکره‌کننده را کنار گذاشته» و به قول لفظی وزیر خارجه آمریکایی‌ها اعتماد کرده است، اما ظهر دیروز سه‌شنبه 7 دی ماه بیانیه‌ای بدون اسم و امضاء از سوی علیرضا رحیمی یک عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی  مجلس شورای اسلامی با موضوع انتشار سخنان محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه در راهروی مجلس میان خبرنگاران توزیع شد.
در این بیانیه‌ آمده است: «سخنی که وزیر امور خارجه در این جلسه اعلام نمود نه اشتباه در برجام بود و نه اشتباهی در سیاست‌های راهبردی نظام بلکه صرفا اشاره‌ای بود در اشتباه به یک موضع.»
نقوی حسینی سخنگوی کمیسیون امنیت ملی این بیانیه را بیانیه رسمی این کمیسیون ندانست و گفت که روند عادی صدور را طی نکرده است.
چه کسی به دشمن گرا داد؟
بهرام قاسمی یکشنبه 5 دی ماه در خصوص اقدام کریمی قدوسی نماینده مجلس شورای اسلامی اظهار کرد: «حتی اگر به متن پیاده شده توسط خود آقای کریمی قدوسی نیز رجوع شود کاملا روشن است که منظور دکتر ظریف از اشتباه، برخی اشتباهات در نحوه موضع‌گیری عمومی پیرامون یک موضوع خاص بوده که هیچ ارتباطی با مفاد برجام یا استراتژی مذاکرات و نحوه انجام مذاکرات و یا نگارش برجام ندارد. انتشار این سخنان (که وزارت امور خارجه به دلایلی کاملا روشن قادر به تایید صحت و سقم آنها یا ارائه توضیحات بیشتر نیست) گرا دادن و اطلاع رسانی به آمریکا از تاکتیک‌های مذاکراتی کشور است و می‌تواند موضع مذاکراتی جمهوری اسلامی را در مقابل حرکت‌های آتی آمریکا تضعیف نماید و بدیهی است که گناه آن بر عهده آقای کریمی قدوسی است.» این اظهار سخنگوی وزارت خارجه دست مایه برخی روزنامه‌های زنجیره‌ای شد تا با آب و تاب فراوان به آن بپردازند. روزنامه وقایع اتفاقیه در شماره دیروز خود در گزارشی با عنوان «گرا به آمریکا» به این موضوع و ماجرای دلجویی! نمایندگان از ظریف پرداخت.
اما به راستی در موضوع اعتراف به اشتباه ظریف در کمیسیون امنیت ملی مجلس چه چیزی بود که از انتشار آن به عنوان گرا به دشمن یاد کرده‌اند؟ آیا خود مقام‌های مذاکره‌کننده آمریکایی از کلاهی که بر سر ایران در این فقره گذاشته‌اند بی‌خبر هستند؟ آیا در آنچه ظریف در کمیسیون امنیت ملی گفته در شیوه مذاکره ایرانیان نهفته است که از آگاه شدنش توسط آمریکا بیمناک هستند؟ به فرض اینکه شیوه مذاکره نهفته باشد؛ آیا شیوه‌ای که دست آخر منجر به امتیازی به حریف شده چیزی قابل افتخار است که پنهان نگاه داشته شود برای روزی دیگر؟
اما آیا گرای به دشمن آن وقتی داده نشد که از «خزانه خالی» یا از «توافق به هرقیمتی» و یا از «باور توان نظامی دشمن» حرف می‌زدیم؟!
دفاع از ظریف یا خود؟!
45 نفر از نمایندگان مجلس با صدور بیانیه‌ای از وزیر امور خارجه کشورمان به خاطر اعتراف به اشتباهاتش در مذاکرات هسته‌ای در جلسه کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس تقدیر و تشکر کردند. البته این تقدیر و تشکر برای این اعتراف قابل درک است اما اقدام جمعی از نمایندگان که به عنوان دلجویی از ظریف به دیدار وی رفتند چه توجیهی می‌تواند داشته باشد؟ مگر کسی به شخص وزیر اهانتی کرده یا حقی از او پایمال شده است که این گروه از نمایندگان دلجویی را چاره کار دیده اند؟! در حالی که در بسیاری از کشورهای دیگر این امری مرسوم و عادی است که اگر مقامی دچار اشتباهی شد در برابر همه مردم به اشتباه خود اعتراف کرده و عذرخواهی می‌کند.
علاءالدین بروجردی رئیس‌کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی با اشاره به دیدار روز یکشنبه (5 دی) تعدادی از اعضای کمیسیون متبوعش با محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه، گفت: «با توجه به اتفاقی که در آخرین جلسه مشترک کمیسیون امنیت ملی و وزیر خارجه رخ داد و متأسفانه خارج از ضوابط مصوب کمیسیون، رفتارهای غیراصولی صورت گرفت، مجموعه اعضای کمیسیون امنیت بر این نظر بودند که با توجه به ضرورت استمرار این همکاری‌ها و تبیین نقطه نظرات اعضا، نشستی با وزیر خارجه برگزار شود که این جلسه شب گذشته برگزار شد.»
بیانیه 165 دستاورد خیالی!
علاءالدین بروجردی، در مهرماه سال گذشته (1394) به همراه مسعود پزشکیان، عباسعلی منصوری آرانی،‌ منصور حقیقت‌پور و غلامرضا تاجگردون در واکنشی عجولانه به گزارش مستند کمیسیون ویژه برجام، بیانیه‌ای مفصل صادر کردند. مطالعه متن کامل این بیانیه بسیار طولانی با 165 بند نشان از آن داشت که در این بیانیه به طرز عجیب و غریبی امتیازهای واگذار شده از سوی تیم مذاکره‌کننده به عنوان دستاورد عنوان شده است و بسیاری از به اصطلاح دستاوردها نیز تکراری بوده و تنها برای طولانی شدن متن بیانیه و به منظور اثرگذاری بر مخاطبان تهیه شده بود.
از سوی دیگر نویسندگان در ابتدای بیانیه خود بدون ارائه پاسخ منطقی، ضمن انتقاد شدید از گزارش کمیسیون برجام مدعی شده بودند که این گزارش خارج از کمیسیون تهیه شده ولی در ادامه اذعان کرده بوند که گزارش تهیه شده به امضای اعضای کمیسیون رسیده است.
بیانیه 5 نماینده فوق چنان که ذکر آن رفت حاوی بندهای تکراری فراوان بود به صورتی که اگر بندهای تکراری بیانیه حذف می‌شد 165 بند آن به کمتر از 50 بند کاهش می‌یافت که اغلب همین بندها نیز نه تنها دستاورد برجام محسوب نمی‌شد بلکه برعکس نقاط ضعف آن به حساب می‌آمد. برای نمونه نویسندگان آن بیانیه دولتی در بند دوم مدعی شده‌ بودند که آمریکا و جهان غرب سیاست‌های تحریمی را شکست‌خورده اعلام کرده‌اند. سؤال این جا است که این چه اعتراف و اذعانی است که بارها از سوی آمریکا اعلام شده است که تحریم‌ها دولت ایران را پای میز مذاکره آورده و از سوی دیگر نیز هر روز ایران به تحریم‌های بیشتر و فزاینده تهدید می‌شود؟!
شاید عجیب‌ترین بخش آن بیانیه وکیل‌الدوله‌ها که هر ناظری را به تعجب و خنده از روی تاسف وا می‌داشت این باشد که نویسندگان مدعی شده‌ بودند که «برجام بلوغ سیاسی و مدارای اجتماعی را در کشور بالا برده است!»
این ادعا در حالی است که در طول سه سال گذشته چه پیش و چه پس از برجام دولتی‌ها و از جمله دولتمردان از هیچ‌گونه حمله و هتاکی علیه منتقدین از جمله بی‌سواد خواندن آنها، به جهنم حواله کردنشان، تمسخرشان و نیز تهدید به برخوردهای سخت و سلبی دریغ نکرده‌اند. باید پرسید برخورد خشن با منتقدان برجام آیا در راستای مدارای اجتماعی و سیاسی صورت گرفته و از دستاوردهای برجام است؟!
نمایندگان مجلس ایران و کنگره آمریکا
اگر بخواهیم میان عملکرد مجلس شورای اسلامی و کنگره آمریکا مقایسه‌ای انجام دهیم حاصل چه خواهد بود؟ نمایندگان مجلس آمریکا تنها در طول یک سال گذشته یعنی از زمان اجرایی شدن برجام در دی ماه 1394 تا کنون ده‌ها طرح ضد ایرانی را تصویب کرده‌اند. در تازه‌ترین اقدام کنگره آمریکا، «قانون تحریم‌های ایران» را برای 10 سال دیگر تمدید کرد. قانونگذاران آمریکایی روز جمعه 12 آذرماه مصوبه کنگره را برای تصمیم‌گیری باراک اوباما، رئیس‌جمهوری آمریکا برای وی ارسال کردند و بدون اقدام قابل توجهی از سوی رئیس‌جمهور آمریکا به قانون تبدیل شد. اما در این سو عده‌ای از نمایندگان مجلس ایران حتی وقتی وزیر خارجه ایران به اشتباه خود اعتراف می‌کند به دلجویی از او می‌پردازند و به نماینده منتشر‌کننده آن می‌تازند و یا در اقدامی عجیب در حالی که خود وزیر خارجه به اشتباهش اذعان کرده، بیانیه‌ای را منتشر می‌کنند و در آن تلاش می‌کنند تا به هر صورت ممکن اشتباه را تقلیل داده و آن را کوچک جلوه دهند!