تازه از هیئت باز می‌گشت آن شب در پای منبر، حسین(علیه‌السلام) را جور دیگر فریاد می‌زد. ندای درون به دستانش انرژی دو چندان می‌داد. همه مبهوت فریاد دستان و سینه پر طپش او شده بودند. قامت حسن در میان نوحه خوانان، مردانه جلوه می‌کرد. از چهره مصمم او می‌شد فهمید که در مسائل اعتقادی آدمی ساکت و ملایم نمی‌تواند باشد. تا صحبت از دین و انقلاب و جنگ می‌شد قواره کلامش یکدست و هیکل تنومندش استوارتر می‌زد. به پدر و مادر خیلی احترام می‌گذاشت. عاشق امام بود و نگاهش به دنبال کلام او. حسن راهش را از میان سخنان امام یافته بود و برای رسیدن به هدفش قدم در وادی عشق نهاد. به هنگام حمله سپاه ابلیس برای سرنگونی تنها حکومت صالحان بر روی زمین، آزمون عشق دیگری در پیش‌روی حسن قرار گرفت و او نیز چون هزاران جوان عاشق دیگر آهنگ استقامت و پایداری سرداد و در فروردین ماه سال 61 راهی میدان رزم شد. چهار ماه بیشتر از حضور غیرتمندانه‌اش در جبهه نمی‌گذشت که عملیات رمضان به پا شد و او به عنوان آرپی جی زن شرکت کرد و دلاورانه در برابر دشمن ایستاد. او در همان عملیات بود که همجوار آسمانیان گشت. بسیجی شهید «حسن حکیمی‌فرد» به سال 1343 در اصفهان متولد شد و در 1361/4/26 در شلمچه به شهادت رسید.