در این پیام، خطاب به ابوالقاسم طالبی، کارگردان این فیلم آمده است: اجازه دهید تا صریح، صادقانه و بی‌پرده اعتراف کنیم که به خود می‌بالیم، از آن روی که در این بحبوحه و ملغمه سینمای کشور و «خفقان روشنفکرنمایانی که متهورانه و مشمئز‌کننده در حال بلعیدن قی کرده‌های تمدن غرب‌اند» این مجال را یافتیم تا با صدای رسا و قول سدید از بلندگو و تریبون روشنگری ضد استعماری شما، یعنی تاریخ مصور و درد‌های به پرده‌ نمایان شده و زجرهای مبارزه با استعمار ملت ایران، از «یتیم‌خانه ایران» قدردانی کنیم. در روزگاری که فخر سینمای ایران چگونه کثیف‌تر نشان دادن روابط زن و مرد و مثلث‌های عشقی است و هر فیلمی که بیشتر چاشنی سیاه‌نمایی داشته باشد به دنبال ربودن گوی سبقت از همدیگر برای شرکت در جشنواره‌های خارجی هستند حرکت برخلاف این رود گل‌آلود امری است به غایت دشوار که صرف‌نظر از زحمات ساخت فیلم، نفس تلاش برای ایجاد پنجره‌ای که تنفس هوای آزاد دغدغه‌مندی و پایبندی به ارزش‌های این آب و خاک صورت گرفته، بی‌‌‌نهایت مبارک و میمون است و ما را بر آن داشت تا به سهم خود از این روند تقدیر و تشکر به عمل آوریم و به اندازه و وسع خود حامی آن باشیم. در آسمان تیره و ابری سینمای ایران که وعده باران سیاه‌نمایی و ابتذال را می‌دهد، یتیم‌خانه ستاره درخشان و پرنوری است که راه سخت و دشوار، اما به حق ضدیت و معاندت با استعمار و سلطه غرب بر این کشور را به نسل‌های آینده نشان می‌دهد تا فرزندان ما بدانند که نتیجه تکیه بر دیوار سست و در حال ریزش دوستی غرب، جز ضرر، سیه‌روزی و تباهی چیزی در پی ندارد.