«هنگامی که به انسان زیان (و ناراحتی) برسد، ما را (در هر حال:) در حالی که به پهلو خوابیده، یا نشسته، یا ایستاده است، می‌خواند، اما هنگامی که ناراحتی را از او برطرف ساختیم، چنان می‌رود که گویی هرگز ما را برای حل مشکلی که به او رسیده بود، نخوانده است. این‌گونه برای اسراف‌کاران، اعمالشان زینت داده شده است. (که زشتی این عمل را درک نمی‌کنند)
یونس-12