(بدان ای سالک راه حق!) پسرم! گناهان را، هرچند کوچک به نظرت باشند، سبک مشمار «انظر الی من عصیت» و با این نظر، همه گناهان، بزرگ و کبیره است. به هیچ چیز مغرور مشو و خدای تبارک و تعالی را که همه چیز از اوست و اگر عنایت رحمانی‌اش از موجودات سراسر عالم وجود لحظه‌ای منقطع شود، اثری حتی از انبیای مرسلین و ملائکه مقربین باقی نخواهد ماند... در هر حال، حضور او را فراموش مکن و مغرور به رحمت او مباش، چنانچه مایوس نباید باشی.
و مغرور به شفاعت شافعان مباش که همه آنها موازین الهی دارد، و ما از آنها بی‌خبریم.
مطالعه در ادعیه معصومین و سوز و گداز آنان از خوف حق و عذاب او، سرلوحه افکار و رفتارت باشد. هواهای نفسانی و شیطانی نفس اماره ما را به غرور وا می‌دارد، و از این راه به هلاکت می‌کشاند.(1)
________________________________________
1- صحیفه امام، ج 18، ص 520، نامه امام‌خمینی(ره) به فرزندش سیداحمد(ره)