برای شفاعت سه شرط است که باید بدان توجه داشت:
1. رضایت  و اذن خداوند نسبت  به شفاعت‌کننده: هر کسی نمی‌تواند در مقام شفاعت قرار گیرد، مگر آنکه خداوند از وی راضی باشد و به او اذن داده باشد و او از خداوند ترسان و نگران باشد: وَلَا يَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضَى و َهُم مِّنْ خَشْيَتِهِ مُشْفِقُونَ ؛ و جز براى كسى كه [خدا] رضايت دهد، شفاعت نمى‌كنند و خود از بيم او هراسانند.(انبیاء، آیه 28) در این باره آیات دیگری نیز وچود دارد.
2. ایمان در شفاعت شونده: اینکه شفاعت شونده مومن باشد و خطایی کرده باشد نه آنکه کافر و مشرک باشد؛ چنانکه شفاعت حضرت ابراهیم(ع) نسبت به عموی مشرکش و شفاعت حضرت نوح(ع) نسبت به پسر کافرش پذیرفته نشد. پس باید شفاعت‌شونده ظرفیت داشته باشد.
3. امکان وجود شفاعت: شفاعت در باره چیزی باشد که بشود در آن زمینه شفاعت کرد. پس جایز نیست درباره کفر و شرک و عمل غیرصالح شفاعت کرد؛ مانند عمل غیرصالح که پسر نوح باشد.