دارنده مدال‌های طلا و نقره جهان با انتقاد از اینکه چرا باید دایره استفاده از مربیان تیم ملی فقط محدود به دو یا سه نفر باشد، گفت:همین آقایان چرا راضی نمی‌شوند سرمربیگری جوانان را قبول کنند؟ مگر به فکر کمک به کشتی نیستند؟
اکبر فلاح درباره بلاتکلیفی تیم ملی کشتی آزاد جوانان ایران و شکست سنگین مقابل روسیه در جام شهدا به اظهارنظر پرداخت که گزیده‌ای از صحبت‌های وی در ادامه می‌آید:
* تیم جوانان ایران طی چند سال اخیر بالا و پایین زیادی داشته و هیچ گاه نتوانسته با ثبات باشد. ما در این رده دو سال عالی نتیجه گرفتیم و قهرمان جهان شدیم اما در ادامه در آسیایی و جهانی و حتی جام شاهدی که خودمان میزبانش بودیم نتایج خوبی نگرفتیم و نتوانستیم توقعات را برآورده کنیم. یکی از توقعات بسیار مهمی که از فدراسیون کشتی وجود دارد این است که به اوضاع این تیم سر و سامان دهد چرا که این رده نقش اصلی را در آینده کشتی ایران بازی خواهد کرد.
* از وقتی رسول خادم آمده کشتی ما خراب نشده اما آن طور هم که ادعا می‌کنند نشده‌ایم. با آمدن او کشتی ما رو به پایین حرکت نکرده و نزول نداشته‌ایم اما ایراداتی هست که او اگر کشتی را دوست دارد و پیشرفت آن را می‌خواهد باید به آنها توجه کند. چرا نباید رئیس یک هیئت کشتی که چند مدال آور المپیک دارد سرپرست تیم ملی شود؟ چرا مربیان سازنده‌ای که شبانه‌روز و در بی‌توجهی زحمت می‌کشند نباید جای آقایانی باشند که بدون توجه به عملکرد و سودشان برای کشتی دائم در تیم ملی حضور دارند و خدا را شکر به هیچ سفر خارجی هم نه نمی‌گویند؟ چرا رئیس‌فدراسیون فقط همین تعداد اندک افراد را قبول دارد و بازی می‌دهد؟ این‌ها دردهای کشتی است. مردم و اهالی کشتی این‌ها را می‌فهمند. بزرگترین لطمه به کشتی همین است که فقط چند نفر که هیچ سازندگی نداشته‌اند باید در تیمهای ملی باشند.
* ما می‌خواهیم خادم در کارش موفق‌ باشد و هیچ دشمنی با او نداریم.او هم دوره من بوده و من موفقیتش را می‌خواهم اما انتقاداتی نیز دارم که فقط هدفم کمک به کشتی است وگرنه همان روز اول که او به فدراسیون آمد، به من پیشنهاد سرمربیگری جوانان را داد اما من قبول نکردم. پس من چسبیده به کشتی نیستم که بخواهم بخاطر منافعم مانند برخی‌ها به هر شکل ممکن در تیم ملی حضور داشته باشم.
* اگر مدیر تیم‌های ملی و سرمربیگری بزرگسالان هم به من پیشنهاد می‌شد آن را قبول نمی‌کردم. اینکه چطور رویشان شد به من پیشنهاد سرمربیگری جوانان را بدهند برایم جالب است. من اصلا از طایفه کشتی زده شده‌ام و دوست ندارم جزو خانواده کشتی باشم. همان دوست دارم که در گوشه‌ای در باشگاه خودم با نونهالان کار کنم و بدور از هیاهو و حرف و حدیث از کارم لذت ببرم.
* چرا باید کار به جایی برسد که تیم جوانان بلا تکلیف باشد و چنین نتایجی را کسب کند؟ من می‌دانم دلیلش چیست بخاطر این است که تیم جوانان سفر آمریکا ندارد و مدام از سفرهای رنگارنگ خبری نیست. مگر این افراد ادعای این را ندارند که فکر و ذکرشان کمک به کشتی ایران است پس چرا فقط به تیم بزرگسالان چسبیده‌اند و به فکر رده‌های دیگر نیستند؟ آیا کمک به کشتی فقط در رده بزرگسالان است؟ آیا این افراد آن قدر بزرگ شده‌اند که سرمربیگری در رده جوانان را برای خودشان کوچک می‌دانند؟ اگر بحث تجربه است که این آقایان اعم از مربی و سرپرست سال‌هاست در تیم ملی حضور دارند و همگی صاحب تجربه شده‌اند پس باید تیم جوانان را از تجربیات ارزشمندشان محروم نکنند.