به گزارش عصر ایران، امروزه تنها 300 نفر در شوینا زندگی می‌کنند که آنها هم به طور عمده از مزایای بیکاری و حقوق بازنشستگی امرار معاش می‌کنند، برخی هم از راه شکار زندگی خود را می‌گذرانند.
 ساکنان این روستای ساحلی واقع در لبه قطب شمال مجبورند نه تنها سرمای سخت را تحمل کنند بلکه باید مقدار زیاد شن و ماسه که ده‌ها کیلومتر درسراسر ساحل دریای سفید کشیده شده را نیز تحمل کنند.
تپه‌های شنی دائما به وسیله بادهای غربی بالا و پایین ساحل می‌روند و می‌توانند در یک شب خانه‌ها را تا سقف مدفون کنند.
ساکنان احتیاط می‌کنند که درب خانه‌ها شب‌ها بسته نشود زیرا تا صبح ممکن است دیگر باز نشوند. این روستا یک بولدوزر دارد که معمولا در حال کار است و خانه‌ها را از زیر شن بیرون می‌کشد. این روستا در سال 1930 توسط خانواده ماهیگیران به دلیل فراوانی ماهی و حیات دریایی در آب‌های این منطقه مورد سکونت قرار گرفت. تا سال 1850 جمعیت این روستا به 1500 نفر رسید که بیش از 70 کشتی داشتند. اما ماهیگیری بی‌ملاحظه در طول دهه‌ها جمعیت ماهی‌ها را نابود کرد و در نهایت ماهیگیری از بین رفت.