روزنامه اعتماد در گزارشی نوشت: آمارها حاکی از افزایش نرخ بیکاری با 12/7 درصد است؛ نرخی که بالاترین رقم از زمان انتخابات ریاست‌جمهوری سال 1392 محسوب می‌شود. به نظر می‌رسد که تدابیر وزارت کار تاکنون برای حل این مشکل که بسیاری از کارشناسان آن را مهم‌ترین معضل دولت یازدهم می‌دانند، ناکام مانده است.
مرکز آمار در گزارشی از افزایش نرخ بیکاری به رقم 12/7 درصد خبر می‌دهد. این در حالی است که در بهار سال جاری این رقم 0/5 درصد کمتر بود و نسبت به مدت مشابه سال گذشته (تابستان 1394) این نرخ 1/8 درصد افزایش داشته است.
روحانی در سال 1392، در شرایطی سکان امور را به دست گرفت که شاخص‌های اقتصادی وضعیت به مراتب بدتری را داشتند اما در آن سال نرخ بیکاری با کاهش نسبت به دو سال ابتدایی دهه 90 شمسی، 10/5 درصد بود. نرخ بیکاری ظرف دو سال گذشته روندی افزایشی را طی کرد تا در تابستان امسال به بالاترین رقم از سال 92 برسد.
در حال حاضر تعداد بیکاران مطلق، سه میلیون و 337 هزار و 415 نفر است که رقمی بالا محسوب می‌شود؛ چرا که بیکار مطلق به فردی گفته می‌شود که به دنبال کار گشته اما حتی در هفته مرجع یک ساعت هم مشغول به کار نبوده است. اگر فردی جویای کار نباشد، جزو جمعیت بیکار محسوب نمی‌شود و آن را در بخش غیرفعال اقتصادی محاسبه می‌کنند، در نتیجه می‌توان گفت بیش از سه میلیون و 300 هزار نفر در تابستان به دنبال کار گشتند اما موفق نشدند که هیچ کاری، ولو یک ساعت در هفته پیدا کنند.
در تابستان امسال نرخ مشارکت اقتصادی با افزایش نسبت به بهار سال جاری و تابستان پارسال به 40/4 درصد رسید.
در بخش دیگری از آمار آمده است که 40/8 درصد از شاغلان کشور بیش از 49 ساعت در هفته کار می‌کنند. این مهم به این معناست که بخش مهمی از شاغلان به دلایلی از جمله کم بودن دستمزد، مجبور هستند ساعات بیشتری را به کار اختصاص دهند. از قضا همین موضوع یکی از دلایل افزایش نرخ بیکاری، به ویژه در میان جوانان است. در شرایطی که بیش از یک سوم کشور، ساعات زیادی را در هفته به کار اختصاص می‌دهند و بسیاری از آنها دو شغله و چند شغله هستند، دیگر کارفرما تمایلی به جذب فارغ‌التحصیلان دانشگاهی ندارد.