مانا شهیدی

ایجاد و فعالیت کلاس‌های آموزش زبان، یکی از رویدادهای معمول در سطح سفارتخانه‌ها برشمرده می‌شود.
اما این رویداد وقتی جنبه غیر عادی به خود می‌گیرد که هدف اصلی، نه کمک به تعاملات فرهنگی ملت‌ها بلکه رویکردی ضدفرهنگی و ضد امنیتی معنا شود.
برخی از سفارتخانه‌های خارجی در تهران دقیقا در مسیری غیرعادی و خصمانه، کلاس‌های زبان خود را ایجاد و هدایت می‌کنند. مثلا: سفارتخانه فرانسه!
بنابه اخباری که برخی از شرکت‌کنندگان در کلاس‌های یاد شده به دست داده‌اند؛ کلاس زبان، محملی برای اشاعه فرهنگ ضداسلامی و ضدایرانی و نیز؛ شناسایی و عضوگیری در شبکه‌های جاسوسی است.
مختلط بودن کلاس‌ها و تشویق به مکالمه باز میان دو غیرهمجنس، تشویق به مکالمه‌های جمعی درباره ممنوعیت‌های دینی و ملی، فروش کتاب‌هایی کاملا مغایر با شئونات اسلامی و ایرانی، ارائه جذابیت‌های کشور متبوع از طریق مطالب درسی و تشویق به مهاجرت، از رخدادهای مرسوم در کلاس‌های آموزش زبان سفارتخانه‌هاست.
اما در طول دوره‌ها، با توجه به نظرگیری از زبان‌آموز به بهانه مکالمه به زبان هدف آموزش و علاقه او به کشوری که در سفارتخانه‌اش حاضر شده است، به عضوگیری در شبکه جاسوسی اقدام می‌شود. در این مسیر ممکن است زبان‌‌آموز - ساده‌لوح - از ماجرای عضویت غیررسمی‌اش بی‌خبر بماند اما ماموریت‌های محوله را با کمال میل و با دقت انجام دهد.
شاید تنها راه تقابل کارگر، آگاه کردن زبان‌آموزان نسبت به ماهیت کلاس‌های یاد شده است. در این صورت است که از تعداد مشتریان سفارتخانه‌ها کاسته می‌شود و سطح موثر تقابل فرهنگی و دامنه انتخاب شبکه‌های جاسوسی را کاهش می‌دهیم.