پس از مدتی درس خود را تعطیل کرد وگفت دیگر درس برگزار نمی‌گردد. طلاب مرا شفیع و واسطه قرار دادند، خدمت آن جناب رفتم و عرضه داشتم، چرا درس را تعطیل کرده‌اید؟!
فرمود: دیگر درس نمی‌گویم. بعد از چند روزی دوباره طلاب اصرار کردند سبب تعطیلی درس را بدانند، بار دیگر خدمت ایشان رسیده و سؤال طلاب را عرضه داشتم، سید بحر العلوم فرمود: من در اکثر شب‌ها در کوچه‌های نجف می‌گردم، ولی هرگز نشنیدم این طلاب در نصف شب به تضرع و زاری و مناجات صدایشان بلند شود، چنین طالب علمی را استحقاق نیست که برایشان درس بگویم .
چون طلاب این سخن را شنیدند همه به خود آمدند و به تضرع و زاری در دل شب روی آوردند  و آن عالم زاهد دیگر بار به تدریس مشغول شد.
شب خیز که عاشقان به شب راز کنند
گرد در و بام دوست پرواز کنند( ابوسعید ابوالخیر)
از: کتاب داستان‌هائی از علماء ؛ به نقل از حوزه نیوز