اشغال عراق با رمانهاي آمريکايي
يک منتقد ادبي گفت: برخي از کشورها از داستان در جهت پيشبرد انديشههاي سياسي خود کمک ميجويند، بهعنوان نمونه آمريکا پيش از حمله خود به عراق اقدام به انتشار چهار رمان با اين محتوا کرد.
يک منتقد ادبي گفت: برخي از کشورها از داستان در جهت پيشبرد انديشههاي سياسي خود کمک ميجويند، بهعنوان نمونه آمريکا پيش از حمله خود به عراق اقدام به انتشار چهار رمان با اين محتوا کرد.
به گزارش تسنيم، مراسم نقد و بررسي جديدترين اثر حسينعلي جعفري، نويسنده، با عنوان «افرا» با حضور کامران پارسينژاد، راضيه تجار، نويسنده اثر و جمعي از اهالي قلم در حوزه هنري برگزار شد.
کامران پارسينژاد گفت: جرياني از ميان نويسندگان شهرستانها در حال شکلگيري است که اميدبخش به نظر ميرسد. نويسندگاني که با وجود امکانات اندک، جرياني را شکل دادهاند که در ميان اين افت نويسندگي قابل تقدير است. «افرا» نيز از همين دست است.«بوميگرايي» يکي از ويژگيهاي چشمگير اين کار است که ميتوان از آن بهعنوان يکي از مؤلفههاي برجسته اثر ياد کرد. اين در حالي است که برخي از روشنفکران با فرار از بوميگرايي آن را يکي از مايههاي انحطاط و فرار کردن از شهر به روستا ميپندارند.
بخش ديگر صحبتهاي پارسينژاد به حمايت از داستاننويسان اختصاص داشت. اين نويسنده در اين بخش يادآور شد: بارها در جلسات متعدد گفتهام، در اين جلسه نيز تکرار ميکنم؛ عليرغم اينکه بار اصلي نوشتن يک اثر و ترغيب مخاطب به خواندن آن بر دوش نويسنده است، اما نميتوانيم تأثير حمايتهاي منطقي دولتي را در نظر نگيريم. اگر حمايتها بهصورت نخبهگرايي وجود نداشته باشد، ادبيات داستاني ما به نتيجهاي نميرسد. در کشورهاي ديگر ادبيات داستاني را ميشناسند و به ارزش آن پي بردهاند، ميدانند که يک داستان ميتواند تحولي عظيم و حتي جهاني داشته باشد. برخي از کشورها از داستان در جهت پيشبرد انديشههاي سياسي خود کمک ميجويند، بهعنوان نمونه، آمريکا پيش از حمله خود به عراق اقدام به انتشار چهار رمان با اين محتوا کرد تا بتواند ذهنيت مردم خود را به اين سمت سوق دهد.
به گزارش تسنيم، مراسم نقد و بررسي جديدترين اثر حسينعلي جعفري، نويسنده، با عنوان «افرا» با حضور کامران پارسينژاد، راضيه تجار، نويسنده اثر و جمعي از اهالي قلم در حوزه هنري برگزار شد.
کامران پارسينژاد گفت: جرياني از ميان نويسندگان شهرستانها در حال شکلگيري است که اميدبخش به نظر ميرسد. نويسندگاني که با وجود امکانات اندک، جرياني را شکل دادهاند که در ميان اين افت نويسندگي قابل تقدير است. «افرا» نيز از همين دست است.«بوميگرايي» يکي از ويژگيهاي چشمگير اين کار است که ميتوان از آن بهعنوان يکي از مؤلفههاي برجسته اثر ياد کرد. اين در حالي است که برخي از روشنفکران با فرار از بوميگرايي آن را يکي از مايههاي انحطاط و فرار کردن از شهر به روستا ميپندارند.
بخش ديگر صحبتهاي پارسينژاد به حمايت از داستاننويسان اختصاص داشت. اين نويسنده در اين بخش يادآور شد: بارها در جلسات متعدد گفتهام، در اين جلسه نيز تکرار ميکنم؛ عليرغم اينکه بار اصلي نوشتن يک اثر و ترغيب مخاطب به خواندن آن بر دوش نويسنده است، اما نميتوانيم تأثير حمايتهاي منطقي دولتي را در نظر نگيريم. اگر حمايتها بهصورت نخبهگرايي وجود نداشته باشد، ادبيات داستاني ما به نتيجهاي نميرسد. در کشورهاي ديگر ادبيات داستاني را ميشناسند و به ارزش آن پي بردهاند، ميدانند که يک داستان ميتواند تحولي عظيم و حتي جهاني داشته باشد. برخي از کشورها از داستان در جهت پيشبرد انديشههاي سياسي خود کمک ميجويند، بهعنوان نمونه، آمريکا پيش از حمله خود به عراق اقدام به انتشار چهار رمان با اين محتوا کرد تا بتواند ذهنيت مردم خود را به اين سمت سوق دهد.