فریده شریفی
بی‌تردید مخرب‌ترین و کشنده‌ترین سلاح ساخت بشر سلاح شیمیایی و میکروبی است. سلاحی که نه خانه‌ای را خراب می‌کند و نه خسارتی به وسایل خانه می‌زند، فقط به انسان‌ها زیان وارد می‌کند و ساکنان شهرها را با تاول‌هایی تا پایان عمر متورم، سرطان، عوارض پوستی، سرفه‌های بی‌امان، اختلالات عصبی و... مواجه می‌سازد.
در دوران جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، مرد و زن، پیر و جوان حتی نوزاد تازه متولد شده همه در آتش خشم و کینه بعثی‌های عراقی سوختند و مصدوم شدند و هنوز هم با گذشت سالیان سال عوارض استفاده از سلاح‌های شیمیایی بر روی آنان نمایان است.
55 هزار جانباز شیمیایی در گوشه و کنار کشورمان سبب شده که به پیامدهای غیرانسانی و خطرناک این سلاح‌های شیمیایی بیشتر توجه داشته باشیم و راهکارهایی را در نظر آوریم که مانع از به‌کارگیری این سلاح‌ها و مقابله با عوامل به کارگیرنده آن نه تنها در کشورمان بلکه در تمام کشورهای جهان شود.
به ویژه آنکه هر روز از گوشه و کنار کشور می‌شنویم که یکی از جانبازان شیمیایی به شهادت می‌رسند.
جان میلیون‌ها انسان بی‌گناه در خطر است و اگر هرچه سریع‌تر برای مقابله با این سلاح‌ها چاره‌ای اندیشیده نشود فاجعه هیروشیما، ناکازاکی، حلبچه و... تکرار می‌شود.
چرا ایران در جنگ تحمیلی
مقابله به مثل نکرد؟
در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران صدام تکریتی از سلاح شیمیایی استفاده کرد و رنجی که ایرانیان از سلاح‌های شیمیایی متحمل شدند در سال‌های پس از جنگ جهانی اول بی‌سابقه بود. طبق آمار رسمی، 20 هزار نفر در اثر گاز سارین، سومان و گاز خردل به شهادت رسیدند که از این تعداد 7000 نفر در دم جان سپردند و 100 هزار نفر دچار جراحت‌های سنگین شدند. تا 20 سال پس از این حملات نیز همچنان 55 هزار نفر به دلیل عوارض سلاح‌های شیمیایی تحت درمان بوده و هستند.
با این حال ایران هیچ‌گاه در پاسخ به این حملات از سلاح‌های شیمیایی علیه سربازان صدام استفاده نکرد.
 نظر «جمشید عبدزاده» جانباز شیمیایی و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی قم را  در این زمینه جویا شدیم.
وی در گفت‌وگو با گزارشگر کیهان تاکید می‌کند: «علت اصلی عدم مقابله به مثل در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران و استفاده نکردن از سلاح شیمیایی علیه عراق دیدگاه امام خمینی(ره) و قدرت بالای رزمندگان اسلام بود، چرا که امام راحل(ره) استفاده از سلاح‌های شیمیایی و کشتار جمعی را حرام می‌دانستند و به کسب پیروزی از هر طریق نمی‌اندیشیدند، از سوی دیگر توانمندی رزمندگان اسلام موجب ترس رژیم بعثی و استفاده آنان از سلاح‌ شیمیایی شد که با رشادت فرزندان غیور ایران این حربه هم موثر واقع نشد و رزمندگان شجاع و دلاور ایران رژیم بعث را شکست سختی دادند.»
این جانباز دلاور هشت سال دفاع مقدس اضافه می‌کند: «مدعیان حقوق بشر که به جز منفعت خود به چیز دیگری فکر نمی‌کنند به صدام سلاح شیمیایی دادند تا حتی مردم بی‌دفاع را مورد حمله قرار دهند و حالا این کشورها اشک تمساح می‌ریزند و ادعای دفاع از حقوق بشر را دارند در حالی که اگر حمایت مالی و تسلیحاتی این کشورها از تروریست‌ها و حامیان تروریسم نبود هیچ کشوری اجازه استفاده از سلاح شیمیایی را نداشت، حتی سازمان ملل هم جنایات شیمیایی کشورهای استفاده کننده از این سلاح‌ها را محکوم نمی‌کند!»
وی خاطرنشان می‌کند: «جانبازان شیمیایی که در طول جنگ تحمیلی با شدیدترین مصدومیت‌های شیمیایی مواجه شدند متاسفانه امروز مورد کم‌لطفی مسئولان قرار گرفته‌اند و به مشکلات آنان، آن‌طور که باید و شاید رسیدگی نمی‌کنند!»
این جانباز شیمیایی همچنین یادآوری می‌کند: «در صبحدمی که خیلی‌ها در خواب ناز بودند من و همرزمانم هدف حمله گاز خون یا همان سیانور قرار گرفتیم و من چون از گروه پزشکی بودم ماسک زده بودم ولی از همرزمانم حدود 700 نفر شهید شدند و من در میان پیکر آنان دنبال رفیقانم می‌گشتم. بسیاری از رزمندگان هم از خونریزی داخلی شهید می‌شدند بدون اینکه جراحتی در روی پوست آنان مشاهده شود که این مصدومیت‌ها در هیچ جا گزارش نشد.»
با وجود استفاده گسترده عراق از سلاح شیمیایی و گزارش‌های روشن و صریح کارشناسان اعزامی سازمان ملل متحد اما سازمان ملل هیچ‌گاه عراق را محکوم نکرد و صدام که برای ادامه جنگ دچار مشکل شده و توانایی ادامه جنگ را نداشت دست به دامان سازمان ملل و کشورهای غربی شد و سرانجام سازمان ملل با صدور قطعنامه 620 خودش را تبرئه کرد.
در این قطعنامه‌ برای اینکه‌خود  را  صلح‌طلب جلوه دهند به طور صوری و نمایشی عراق به دلیل استفاده از سلاح‌های شیمیایی محکوم شد اما این محکومیت فقط روی کاغذ بود و این‌گونه قطعنامه‌ها نه تنها صدام متجاوز را تنبیه و تأدیب نکرد بلکه او با گستاخی فراوان دو سال بعد به کویت حمله کرد.
همدردی راه چاره نیست!
در جامعه امروزی جنگ معلول عوامل نظری و عملی پیچیده و متعددی است که مهم‌ترین آن را باید در تضاد منافع، سلطه‌جویی، منافع مالی و ایدئولوژیک جست‌وجو کرد.
برقراری صلح و امنیت جهانی آرزوی هر انسانی است و در طول تاریخ بشریت تلاش‌های زیادی برای تحقق آن صورت گرفته اما به رغم این تلاش‌ها، متاسفانه هر روز شاهد جنگ و خونریزی، برچیده شدن صلح و امنیت و رخت بستن آرامش از جوامع هستیم.
افرادی که باید در خانه و کاشانه خود زندگی کنند و آرامش و صلح را در سرزمین خود تجربه کنند به خاطر جنگ‌های متعدد مجبور به ترک دیار خود شده‌اند و روزگار تلخی را می‌گذرانند.
بشر بارها تلاش کرده که در قالب قراردادها، پیمان‌ها، امضاها و توافقنامه‌ها خود را در محدودیت قرار دهد تا شاید در جهان صلح و آرامش حکمفرما شود اما این قطعنامه‌ها، پیمان‌ها و موافقتنامه‌ها هم صوری، نمایشی و ظاهری بوده و مانع از وقوع جنگ‌ها نشده است.
هیچ‌یک از قول و قرارها، هنگامی که برخی از کشورها منافع خود و سلطه‌جویی بر کشورهای دیگر را سرلوحه اهداف خود قرار می‌دهند کارگشا نیستند. به خصوص زمانی که برای بدست آوردن منافع خود از هر وسیله‌ای استفاده می‌کنند حتی سلاح‌های شیمیایی و میکروبی!
در واقع امروزه پرطرفدارترین افراد در به کار بردن سلاح‌های شیمیایی کسانی هستند که خود را مدافع حقوق بشر خطاب می‌کنند اما در عمل به هیچ‌کدام از موازین و تعهدات انسانی پایبند نیستند و دست به جنایت‌های بزرگی در دنیا می‌زنند.
«مصطفی سمیعی» کارشناس ارشد روابط بین‌الملل در گفت‌وگو با گزارشگر کیهان به این واقعیت اشاره می‌کند که متاسفانه امروزه به رغم جنایت‌های زیادی که توسط کشورهای استکباری و سلطه‌گر در دنیا صورت می‌گیرد لیکن هر روز شاهد تولید و استفاده از سلاح‌های شیمیایی توسط آنها هستیم اما باز هم ادعای دفاع از حقوق بشر و انسان‌دوستی دارند در حالی که در پشت چهره عوام‌فریبانه و مدعی حقوق بشر خود جنایت‌های بی‌شماری انجام می‌دهند و میلیون‌ها انسان را به خاک و خون می‌کشند.»
وی اضافه می‌کند: «جالب‌تر اینجاست که این مستکبران ادعای دایه دلسوزتر از مادر هم دارند و به ابراز همدردی می‌پردازند و هیئت‌های نمایشی و دروغینی به کشورهای قربانی سلاح شیمیایی اعزام می‌کنند که گزارش، فیلم و عکس تهیه کنند و با تبلیغات دروغین دیگران را متهم سازند.»
این کارشناس مسائل سیاسی خاطرنشان می‌کند: «وقتی که افکار عمومی جهان تحت تاثیر تبلیغات دروغین غرب قرار دارد، به راحتی بسیاری از واقعیت‌ها وارونه جلوه داده می‌شود و حقیقت پنهان می‌ماند.»
وی همچنین می‌گوید: «سازمان‌های بین‌المللی و حقوق بشری نیز که در طول تاریخ از خود استقلالی نداشته و مطیع و فرمانبر قدرت‌های غربی بوده‌اند به همین دلیل به آنها نیز نمی‌توان اعتماد کرد و یا انتظار داشت که حق مظلومی را از ظالمی بستانند و یا به نفع محرومین و قربانیان جنگ‌ها تلاشی صورت دهند.»
در حال حاضر آمریکا جدیدترین و خطرناک‌ترین روش تولید و کاربرد مواد شیمیایی را در اختیار دارد. تولید سلاح‌های شیمیایی و میکروبی جدیدترین شیوه‌ای است که با صرف صدها میلیون دلار به مرحله تولید و انباشت رسیده است.
آمریکا کشوری است که می‌کوشد با فریب افکار عمومی، دیگران را عامل شرارت و نقض حقوق بین‌المللی معرفی کند ولی خود زیانبارترین بمب‌ها و مواد شیمیایی را تولید و در اختیار تروریست‌ها قرار می‌دهد.
جهانی فاقد هرگونه سلاح شیمیایی
جهانی را تصور کنید که در آن هیچ‌گونه سلاح شیمیایی و میکروبی وجود نداشته باشد و استفاده از این‌گونه سلاح‌ها از نظر وجدان تمامی جهانیان کاری مذموم، غیرقانونی و ناپسند باشد اما آیا کسانی که قربانی این سلاح‌ها در جنگ‌ها شدند می‌توانند گذشته خود را فراموش کنند و زخم‌های به‌جا مانده بر بدنشان و افکار و اعصابشان را نادیده بگیرند؟!
«حسین رضایی» رزمنده 8 سال دفاع مقدس در این‌باره می‌گوید: «تعداد بی‌شمار قربانیان سلاح‌های شیمیایی در طول جنگ تحمیلی 8 ساله علیه ایران فاجعه‌بار است و هیچ انسانی نمی‌تواند این جنایت را فراموش کند، ولی باز تصور می‌کردیم که نهادهای بین‌المللی، مجامع حقوق بشری و کشورهایی که دم از آزادی، دموکراسی و حقوق بشر می‌زنند به عمق این فجایع و جنایات پی برده و عبرت گرفته باشند تا جنگی دیگر در گوشه و کنار جهان اتفاق نیفتد و سلاح شیمیایی استفاده نشود اما متاسفانه شاهد هستیم که در جنگ‌های اخیر به خصوص در منطقه غرب آسیا، دوباره از این سلاح‌ها استفاده می‌شود و تاسف‌بارتر اینکه علیه مردم مظلوم و بی‌دفاع به‌کار گرفته می‌شود.»
وی اضافه می‌کند: «کشورهای استکباری این روزها از سلاح شیمیایی به عنوان عاملی برای تجاوز استفاده می‌کنند نه بازدارندگی و به راحتی این سلاح‌ها را در اختیار تروریست‌ها قرار می‌دهند تا علیه مردم بی‌پناه استفاده شود.»
این رزمنده دلاور 8 سال دفاع مقدس تاکید می‌کند: «مسئله جالب اینجاست که قدرت‌های غربی با صنعت هسته‌ای ما که صرفا جنبه مسالمت‌آمیز و برای مصارف دارویی، پزشکی و... به کار می‌رود به شدت مخالفت می‌کنند و انواع و اقسام تحریم‌ها را علیه ما به‌کار می‌گیرند اما خودشان به راحتی از این سلاح‌ها استفاده می‌کنند و در اختیار کشورهای متجاوز قرار می‌دهند. و جالب‌تر اینجاست که خود این کشورها کنوانسیون منع گسترش سلاح‌های شیمیایی را امضا کرده‌اند و به ظاهر خود را مخالف استفاده از سلاح‌های شیمیایی در جهان قلمداد می‌کنند. به همین دلیل تصور جهانی ایمن و باثبات با وجود چنین کشورهایی محال است!