المپیک ریو 2016 به پایان رسید و مطبوعات و رسانه‌های آنلاین پس از فشردگی یورو 2016 به سختی و اهمیت ریو 2016 متصل شدند. وظیفه خطیر اطلاع رسانی به جامعه در عرصه‌های گوناگون بر دوش خبرنگارانی است که با معضل جدی به نام فضای مجازی مواجه هستند. تعداد قابل توجهی از اخبار ضد و نقیض از محرومیت‌ها، مصدومیت‌ها، پیروزی‌ها و شکست‌ها بدون منبع موثق خبری در جامعه تزریق می‌شد و تایید و تکذیب آنها در جنگ ثانیه‌ها کار ساده‌ای نبود.
المپیکی سرشار از ترین‌ها و اطلاعات آماری که ستون‌های عددی لندن 2012 را حسابی جابجا کرد، رکوردهایی که جابجا شد و قهرمانانی که افتخارات خود را تثبیت کردند و افزایش دادند.
در ریو آمار جدیدی از حضور ورزشکاران و مدال آوران خلق شد تا روند صعودی المپیک در کمیت و کیفیت کماکان ادامه داشته باشد. در المپیک ریو بیش از 10 هزار ورزشکار در اولین المپیک برگزار شده در آمریکای جنوبی به رقابت پرداختند. این ورزشکاران در 31 رشته ورزشی به رقابت پرداختند و در 306 رقابت ورزشی مدال اهدا شد.
در ریو 207 کشور به رقابت پرداختند اما تنها 78 کشور توانستند با مدال این رقابتها را ترک کنند و 129 کشور با دست خالی و بدون مدال راهی خانه شوند. در این رقابتها تنها 59 کشور موفق به کسب مدال طلا شدند که نسبت به 55 کشور المپیک لندن این رقم افزایش داشت.
در این مسابقات خیلی از بزرگان جهان ورزش در ابتدای راه همه را شگفت زده کرده و حذف شدند، رافائل نادال مرد شماره یک تنیس اسپانیا و جهان در همان ابتدا طوری طعم تلخ نابودی را چشید که حتی به جای بازگشت به اسپانیا از هراس رویارویی با مردم کشورش برای چند روزی به جزیره قناری پناه برد.
ویرجینیا تراشر از آمریکا، تاج و تخت چینى‌ها را در تیراندازى فرو ریخت و قهرمان تفنگ بادى ١٠ متر المپیک شد.
نیما عالمیان با پیروزی مقابل حریف آمریکایی همه را امیدوار کرد و البته توقعی از این ستاره پرتلاش در این سطح نبود و با شکست در مراحل بعدی کسی جا نخورد.
برای اولین بار در تاریخ المپیک، تیم موسوم به پناهندگان نیز حضور داشتند و البته حاشیه هم کم نداشتند، مصاحبه‌های خط داده شده آنها با رسانه‌های اروپای غربی و آمریکا به‌ضرر کشورهایشان برای خبرنگاران آگاه بسیار آزاردهنده و تاسف برانگیز بود.
مصدومیت دلخراش سمیر سعید ژیمناست فرانسوی در حرکت پرش از خرک یکی دیگر از اتفاقات عجیب المپیک ریو بود، این شکستگی تا حدی تکان‌دهنده و تلخ بود که حتی روی روحیه رقبای او نیز تاثیر منفی گذاشت.
راگان اسمیت ستاره کوتاه قد ژیمناستیک با 137 سانتیمتر در کنار دی آندره جردن بسکتبالیست آمریکایی با 213 سانتیمتر کوتاه‌ترین و بلندترین ورزشکاران بازی‌های ریو بودند.
شکست سنگین دیگر، حذف جوکوویچ در تنیس بود، او خودش را برای سخنرانی در مراسم پایانی تنیس و قهرمانی آماده کرده بود و می‌خواست در مراسم اهدای مدال طلا، درباره کودکان مبتلا به سرطان حرف بزند اما در اولین قدم حذف شد و متن سخنرانی خود را در صفحه اینستاگرامش منتشر کرد.
 اولین طلای کاروان روسیه نصیب بسلان مودرانف (جودو) شد. روسیه که زیر سایه شوم دوپینگ با کاروانی پرپر شده و ناقص راهی ریو شده بود، تا پایان کار خوب پیش رفت و به هر حال قدرت‌نمایی کرد.
اولین طلاى تاریخ آمریکاى جنوبى در وزنه‌بردارى مردان المپیک به اسکار فیگوئه‌را از کلمبیا رسید، مردی که به نوشته گاردین، محرومیت و کمبود و بغض در صورتش موج می‌زد. اشک‌های زهرا نعمتی پس از شکست در المپیک ایرانیان را غمگین کرد، کسی منکر غیرت و عشق او به ایران نبود و نیست و همگان برای موفقیت او در پارالمپیک دعا می‌کنند. درخشش مجتبی عابدینی تا نیمه نهایی رقابت‌ها باعث شد تا بیش از پیش در دل مردم جای بگیرد، او گل کاشت و با کوهی از کمبود‌ها در میدان بزرگ المپیک دست به کاری بزرگ زد.
اوسین بولت بی‌تردید بزرگترین ستاره دوومیدانی سرعت همه ادوار تاریخ است. ستاره‌ای که در المپیک ریو این ادعا را ثابت کرد و به سیاق دو المپیک قبلی توانست همه مدال‌های دوی سرعت را از آن خود کند تا رکوردی جاودانه را در دوومیدانی خلق کرده باشد. جالب اینکه صاعقه در آخرین المپیک زندگی‌اش آشکارا کندتر و کم رمق‌تر از همیشه بود و رکوردهای خوبی را کسب نکرد اما باز هم آنقدر توانمند و متفاوت بود که توانست قهرمان قهرمانان شود.
مایکل فلپس کوسه ماهی بالتیموری در ریو وداعی باشکوه با دنیای قهرمانی داشت. ستاره‌ای که با 18 مدال طلای المپیک پای به ریو گذاشت و با 5 طلای دیگر و یک مدال نقره رکورد بی‌نظیر و دست نیافتنی 23 طلای المپیک را ثبت کرد. رکورد بی‌نظیری که بعید به نظر می‌رسد که کسی بتواند آن را بشکند.
ابتهاج محمد مهمترین چهره کاروان آمریکا بود. چهره‌ای حتی مهمتر از مایکل فلپس و سایر مدال‌آوران آمریکایی نخستین ورزشکار محجبه تاریخ آمریکا که در رشته شمشیربازی شرکت کرد و به مدال برنز تیمی رسید تا اتفاقی یگانه در المپیک ثبت شود.
در ریو چند طلا اولی داشتیم و چهار کشور توانستند طعم مدال زرین المپیک را بچشند. تاجیکستان، فیجی، اردن و کوزوو کشورهایی بودند که مدال نوبرانه طلای المپیک را تصاحب کردند. فیجی در رقابت‌های تیمی راگبی مردان توانست با اقدامی تاریخی اولین مدال طلای خود را کسب کنند. دلشاد نظروف از تاجیکستان در پرتاب چکش، قهرمان المپیک شد و نخستین مدال طلای تاریخ کشورش را به سینه زد تا طلای پرتاب چکش لهجه پارسی داشته باشد. احمد ابوغوش تکواندو کار وزن 68 کیلوگرم اردن نیز در ریو توانست اولین مدال طلای این کشور عربی را به دست آورد. کوزوو نیز که به تازگی استقلال خود را به دست آورده، توانست در اولین المپیک خود در جودو بانوان اولین مدال طلای خود را به دست آورد تا این کشور نیز به جمع مدال داران ریو تبدیل شود.
 در این دوره از بازی‌ها 65 رکورد المپیک جابه‌جا شد که ورزشکارانی از کره جنوبی، چین، بریتانیا، ویتنام، مجارستان، آمریکا، سوئد، ایتالیا، تایلند، ژاپن، آلمان، قزاقستان، کانادا، روسیه، اتیوپی، سنگاپور، نیوزیلند، دانمارک، آفریقای جنوبی، لهستان، ازبکستان، برزیل، گرجستان، کنیا و اوکراین رکورد جدیدی را در رشته‌های مختلف ثبت کردند. از 65 رکورد جدید ثبت شده، 27 رکورد جهانی است که در این میان شنا و وزنه‌برداری بیشترین رکوردشکنی را داشتند که با 8 رکورد جدید مشترکا در جایگاه نخست ایستاده‌اند. دوچرخه سواری با 7 رکوردشکنی در جایگاه دوم قرار دارد. دو ررشته دوومیدانی و تیر و کمان نیز با سه و یک رکوردشکنی در جایگاه‌های بعدی قرار دارند.
در میان رکوردشکنان دو ایرانی نیز حضور دارند. کیانوش رستمی که در دسته 85 کیلوگرم وزنه‌برداری به مقام قهرمانی رسید، موفق شد رکورد مجموع این دسته را به 396 کیلوگرم ارتقا بدهد. در دسته فوق سنگین نیز بهداد سلیمی توانست رکورد جدید 216 کیلوگرم را در یکضرب ثبت کند هر چند که با ناداوری از مدال المپیک بازماند. جالب اینکه در هر ۲ رکورد ابتدا ۲ وزنه‌بردار از کشورهای دیگر رکورد جهان را زدند اما بهداد و کیانوش بلافاصله رکوردهای مورد اشاره را شکستند.