ما نمى‌خواهيم دل خودمان را به اين خوش كنيم كه ملت ايران در سطح بين‌المللى يا در سطح بين‌المللِ اسلامى سربلند و عزيز و آبرومند است؛ اين هست؛ اما ما به اين اكتفا نمى‌كنيم. ما بايد اين توانايى را از خودمان نشان بدهيم كه بتوانيم يك جامعه‌اى بسازيم كه مورد رضاى اسلام باشد. اين كار را بايد بكنيم؛ وظيفه‌ ما اين است و اتفاقاً آن نقطه‌ اساسى‌اى كه دشمنان توطئه‌گر اسلام در سطح جهان به آن توجه دارند و مى‌خواهند آن انجام نگيرد، همين است. آن كشور و جامعه‌اى كه مورد نظر اسلام است، بايد هم از لحاظ مادى و هم از لحاظ معنوى، پيشرو باشد.
كشور ما از لحاظ مادى بايد در آن، علم و تجربه و فناورى در سطوح بالا قرار بگيرد. از لحاظ ساخت و ارتباطات اجتماعى مردم در زمينه‌ اقتصاد و بقيه‌ موارد، ارتباط مردم با يكديگر، بايد ارتباطات سالم، قوى و نشان‌دهنده‌ پيشرفت و شكوفايى باشد؛ بايد استعدادها در آن جامعه بشكفد. همه‌ انسانها بتوانند در آن با توانِ خداداده‌ خود در پيشبرد اهداف زندگى، به يكديگر كمك و با هم همكارى كنند. در آن جامعه بايد عدالت اجتماعى باشد. عدالت به معناى يكسان بودنِ همه‌ برخورداريها نيست؛ به معناى يكسان بودن فرصتهاست؛ يكسان بودن حقوق است. همه بايد بتوانند از فرصتهاى حركت و پيشرفت بهره‌مند شوند. بايد سرپنجه عدالت گريبان ستمگران و متجاوزانِ از حدود را بگيرد و مردم به اين، اطمينان پيدا كنند.
در چنين جامعه‌اى، معنويت و اخلاق هم بايد بقدرِ حركت پيش‌رونده‌ مادى پيشرفت كند. دلهاى مردم با خدا و معنويات آشنا بشود. انس با خدا، انس با عالم معنا، ذكر الهى و توجه به آخرت در يك چنين جامعه‌اى بايستى رايج شود. اينجاست كه آن خصوصيت استثنايى جامعه و تمدن اسلامى، خود را نشان مى‌دهد؛ تركيب و آميختگى دنيا و آخرت با هم.
 بيانات رهبر معظم انقلاب اسلامى در ديدار مردم شاهرود، 20/08/1385