(بدان ای سالک عزیز!) هر چه می‌خواهی در این دنیا زندگی بکن، اما آخرش مرگ است. آقا! از این کوچه نرو، بن‌بست است. این خیره‌سر می‌رود. تاریک هم هست. پیشانی‌اش می‌خورد به دیوار! این دنیا هم کوچه بن‌بست است. آخرش پیشانی‌مان می‌خورد به سنگ لحد، آن‌وقت تازه پشیمان می‌شویم. می‌گوییم خدایا! ما را به دنیا باز گردان، ما اشتباه می‌کردیم، دیگر عمل صالح انجام می‌دهیم. خطاب می‌رسد: «کلا؛ ساکت شو! تو برگردی به دنیا همان آدم اولی هستی! تو خوب بشو نیستی» می‌گویی من را برگردان به دنیا آدم خوبی می‌شوم؟! می‌گویند: این همه جنازه بردی، دوستانت را بردی دفن کردی، می‌خواستی خیال کنی که خودت مرده‌ای، بسم‌الله! جنازه که بردی دفن کنی، فکر کن خودت هستی و دوباره زنده شدی، آمده‌ای به دنیا. آیا اعمالمان را خوب می‌کنیم؟! (1)
ـــــــــــــــــــــــــــــ
1- سخنان آیت‌آلله مجتهدی تهرانی، موعظه خوبان، ص‌141