روحانی بسیجی شهید احمد عسکری دوست یکم شهریور سال 1347 در روستای «حسن‌آباد» چشم به جهاد گشود. با اتمام تحصیلات ابتدایی و راهنمایی، او که با تربیت صحیح خانواده بزرگ شده بود، روانه حوزه علمیه شد تا استعداد و تلاش خویش را در راه تبلیغ آیین مقدس خویش بگمارد. در چهارمین اعزام در 66/9/11 برای شرکت در «عملیات والفجر 10» راهی غرب  کشور شد. همگان از چشمان زیبای احمد، همه چیز را خوانده بودند. پس از سه ماه رزم و تبلیغ و نماز و نیاز، سرانجام در 66/12/29 در «حلبچه»، یک روز زودتر از طبیعت، بهار جاودانه خویش را جشن گرفت و تیری آغشته به زهر کین، پهلویش را درید و او «یا زهرا - سلام‌الله علیها-» گویان شربت شهادت نوشید. پیکر نازنینش به زادگاه بازگشت و هم‌چون یوسف گمگشته در آغوش پدر جای گرفت. تشییعی با شکوه، هدیه دستان خالی مردم آن دیار به «احمد عسکری دوست» بود که در جوار مزار «فیض کاشانی» به خاک سپرده شد. بخشی از وصیت‌نامه شهید: بزرگان جامعه! در کلیه مسائل جامعه‌داری خدا را در نظر بگیرید. از اختلافات جزیی بپرهیزید. از تمام افرادی که مسئول هستند در روز قیامت سوال می‌شود که آیا می‌خواستید کمک به اسلام شود یا می‌خواستید که شما به اسلام خدمتی کرده باشید! نکند که پیش ائمه خجالت زده باشیم. بیایید خط بازی درست نکنیم. حضرت امیر 25 سال سکوت کرد و از حق خود به خاطر خدا گذشت تا دو دستگی در جامعه به وجود نیاید و به اسلام ضربه نخورد. آیا ما دوست نداریم شیعه واقعی حضرت امیر باشیم؟ این خط بازیها و اختلافات کمر ما را می‌شکند، مگر حضرت علی از حق خود نگذشت، تا دو دستگی نباشد و اگر ما به خاطر خدا می‌خواهیم کار بکنیم، از این خط بازی‌ها باید بخاطر خدا بگذریم.