تفرقه‌انگیزی و هراس‌افکنی یک نشریه جدیدالانتشار(نگاه)
امیر شریفی
اگر نشریه‌ای را روی پیشخوان مطبوعاتی‌ها ببینید که تیتر اصلی‌اش، «آیا ایران برای جنگ آماده می شود؟» باشد و تیترهایی دیگر مانند «بوی باروت می شنوم» یا «آماده باش» و یا ... با فونت درشت، درکنار تصویر جنگی رییس ستاد کل نیروهای مسلح درج شده باشد، چه برداشتی می‌کنید؟ آیا اولین برداشت در ذهن، هراس از جنگی قریب‌الوقوع نیست؟ آیا به ذهن متبادر نمی‌شود که عنقریب شنیدن صدای توپ و تانک و موشک در کنار شهرها و خانه‌هایمان اجتناب ناپذیر است و کشور ما با سرعت زیاد به سوی جنگی تمام عیار و گریزناپذیر می‌رود؟ آیا این مصداق بارز تشویش اذهان عمومی نیست، در جامعه و میان مردم ترس و وحشت نمی‌اندازد و آنها را از یک روال عادی خارج نمی‌کند؟
نخیر اشتباه نکنید، اینها تیترهای یک نشریه خارجی نبودند، اگرچه برخی مطالب آن، کپی مطالب اندیشکده‌ها و مراکز استراتژِک آمریکا و غرب است، از جمله اینکه بنا بر نوشته‌ای صریح در این نشریه، همان تحلیل اندیشکده «آمریکن اینترپرایز» (وابسته به نئو محافظه کاران آمریکایی) یعنی ادعای ارتباط انتصابات اخیر در نیروهای مسلح با «جنگ طلبی جمهوری اسلامی» را به عنوان اساس تحلیل‌های خود گرفته و محور تیترهای روی جلد خود نیز قرار داده است!
نشریه‌ای که اینچنین انتصابات نظامی را به محملی برای ایجاد فضای رعب و وحشت در جامعه و القای تفسیرها و ادعاهای مراکز استراتژیک آمریکایی قرار داده، دو هفته‌نامه‌ای به نام «رو به رو» ست که چندی است از سوی گروهی از به اصطلاح اصلاح طلبان منتشر می‌شود. برخی از نویسندگان و دبیران سرویس و عوامل روزنامه شرق و نشریات توقیف شده‌ای همچون «بهار» و «صبح آزادی» و «روزگار»، از جمله مدیر مسئول و سردبیر و تحریریه این نشریه هستند. نشریه‌ای که دفترش در یکی از خیابان‌های شمال شهر قرار داشته و 9 شماره خود را تنها با یک صفحه آگهی در‌آورده است!!
اگرچه این نخستین بار نیست که مدعیان اصلاح طلبی بر طبل جنگ می کوبند، یادمان نرفته در زمانی که پس از حمله صدام به کویت، آمریکا و اعوان و انصارش به تنبیه نوکر گستاخ خود پرداختند، همین به اصطلاح اصلاح طلبان در صحن مجلس و از تریبون‌های دیگر فریاد می‌زدند که باید گذشته صدام را فراموش کرد و در جنگی وارد شد که هیچ ربطی به ایران نداشت! یا زمانی که طالبان در افغانستان با آمریکا درگیر شدند، بازهم رگ به اصطلاح ضد امپریالیستی‌شان گرفت که باید به کمک طالبان در افغانستان برویم!! (روشن نیست چرا سالهاست که آن رگ ضد امپریالیستی از کار افتاده و جایش را امروز ذوق زدگی برای تماشای گوشه چشمی از آمریکا گرفته است!!!)
اما ماجرای نشریه یاد شده در ویژه‌نامه جنگی‌اش! به همین ادعاهای جنگ طلبانه ختم نشده و در کنار خبرها و تحلیل های انتصابات ستاد کل نیروهای مسلح و قرارگاه خاتم الانبیاء (صلی الله علیه و آله) به اختلاف افکنی میان ارتش و سپاه هم دست زده است و در جملات مختلف با نقل خاطرات و درج گفت و گوها و ... سعی کرده این اختلافات را برجسته نماید.
تضعیف نهادهای مهم و محوری نظام مانند شورای نگهبان، تبلیغ عناصر معلوم الحال و شبهه افکنی در مواضع صریح نظام در قبال جبهه مقاومت و دفاع از حرمین اهل بیت (علیهم السلام) و توهین به ساحت شهدای مدافع حرم، با تیترهایی همچون «بدون اسد هم می توانیم منافعمان را حفظ کنیم»، «جایگاهمان را در افکار عمومی اعراب از دست داده ایم» (حتما منظورشان در پیشگاه آل سعود بوده!) و یا «کسی در جنگ سوریه مدال طلا نمی گیرد» از جمله دیگر مطالب تفرقه افکن و موهن این نشریه به اصطلاح اصلاح طلب محسوب می‌شود که هرکدام به تنهایی می تواند برخورد هیئت نظارت بر مطبوعات را همراه داشته باشد. البته یادمان نمی رود که همین گروه نشریات به اصطلاح اصلاح طلب بودند که از همان آغاز جنگ در سوریه، همپا و همگام دوستان غربی‌شان، به بهانه مخالفت با بشار اسد، از گروههای تکفیری تروریستی درگیر در سوریه به طور علنی حمایت می‌کردند!
معلوم نیست درحالی که فردی به خاطر بیان جمله‌ای در میان سخنرانی 6 سال پیش خود که تضعیف ارتش و اختلاف افکنی مابین نیروهای مسلح را نتیجه می داد، بازداشت می‌شود و همچنین نشریات مختلف مانند وطن امروز و 9 دی و ... زیر ذره بین قوی هیئت نظارت بر مطبوعات، مدام تذکر گرفته، تهدید به توقیف شده و یا انتشارشان متوقف می شود، اینک آن هیئت نظارت کجاست که این اختلاف‌افکنی‌ها و توهین‌ها و تشویش اذهان و افکار عمومی را متوجه نمی شود؟!