سایت مشرق در تحلیلی نوشت: افشای حقوق نجومی 57 میلیون تومانی صفدرحسینی مدیرعامل صندوق توسعه ملی و دیگر اعضای هیئت عامل این صندوق سبب شد تا هیئت امنای صندوق توسعه ملی در تاریخ 12 تیر ماه سال جاری با استعفای اجباری تمامی اعضای هیئت عامل موافقت کند تا برکناری پنج مدیرعالی این صندوق رقم بخورد.
فیش حقوقی صفدرحسینی دارای تسهیلات عجیب و غریبی بود که تاکنون نظیر آن مشاهده نشده است. مزد شغل، مزد سنوات نهایی، حق پست نهایی، حق اولاد، حق مسکن، حق خواروبار، حق شیفت، حق تلفن همراه (360 هزار تومان)، اضافه کار، ایاب و ذهاب (جالب اینکه مدیران ما خودروی دولتی به همراه راننده دارند)، یارانه غذا، هزینه پزشکی، هزینه‌‌های دندانپزشکی، یک‌سی‌ام پرداختی، اعیاد (براساس فیش‌های حقوقی موجود، تقریباً در بیشتر ماه‌های سال آقای رئیس بابت اعیاد، دریافتی داشته است و این غیر از دریافتی‌های عید نوروز است)، بهره‌وری سه ماهه، کمک هزینه اوقات فراغت فرزندان، کمک هزینه خرید لباس، کمک هزینه خرید کتاب، کمک‌هزینه سفر، کمک‌هزینه ورزش، کمک هزینه تحصیلی و پاداش (آقای رئیس در فیش حقوقی مرداد، 5 میلیون تومان و در شهریور هشت میلیون تومان پاداش دریافت کرده است) از جمله عناوین موجود در فیش حقوقی آقای رئیس بود.
اما دولت که با صدور بیانیه‌ها و پیام‌های مختلف اعلام کرد با کسی عقد اخوت نبسته، در مراسم تودیع و معارفه مدیرعامل صندوق توسعه ملی، برای صفدر حسینی سنگ‌تمام گذاشت.
نوبخت در این مراسم، صفدر حسینی را از ذخایر نظام یاد کرد و گفت: «گذشته از ارادت شخصی بنده به دکتر حسینی، سایر اعضاء هیئت عامل سابق صندوق توسعه ملی نیز از بزرگان اقتصاد کشور هستند و الحق در دوران مسئولیت خود امانتداران بزرگی برای کشور بودند.»
حال با این بدرقه و تعریف و تمجیدها یک موضوع مهم در ذهن اذهان عموم نقش می‌بندد و آن این است که چطور دولت با چنین رفتاری می‌خواهد با پدیده فیش‌های نجومی مقابله کند؟ در واقع دولت میزان جدیت خود را در مقابله با پدیده شوم مدیران نجومی با قربان صدقه‌ها و تعارف‌های مختلف نسبت به صفدر حسینی و هیئت عامل پیشین صندوق توسعه ملی به خوبی نشان داد.
چگونه فردی که 57 میلیون تومان می‌گرفته امروز به امانتداری بزرگ و ذخیره نظام تبدیل شده است؟ اگر افرادی چون صفدر حسینی امین و امانتدار بودند چرا دولت نسبت به استعفای اجباری آنان اقدام کرد؟