به گزارش جام جم آنلاین، در بخشی از این نامه آمده است: بیشترین گلایه‌های ما از عملکرد مسئولین کشور عزیزمان، مستقیماً به ساز و کار روابط دیپلماتیک دولت و حوزه مدیریت حضرتعالی مربوط می‌شود.
ای کاش می‌توانستیم با قلم و بیان، شدت تألم خود را از نرمش غیرقابل درک شما در برابر دولت سعودی ابرازکنیم. آن هم در زمانی که پیکر مطهر عزیزانمان در شرایطی غیرانسانی در کانتینرهای عربستان به حال خود رها شده بود و قلب هیچ دیدبان حقوق بشری نیز از آن وقایع به درد نمی‌آمد و ما در عرصه بین الملل هیچ مدافعی به جز شما نداشتیم.
ما به واسطه احترام و اعتماد به مسئولین این مرز و بوم و برای پیشگیری از بروز هرگونه رخداد غیرمترقبه که ممکن بود به ایجاد نا امنی در منطقه دامن بزند، سکوت کردیم تا شما با آرامش سکان هدایت دفاع از حقوق شهدای ما را در دست بگیرید، اما پاسخی که در برابر این اعتماد از شما دریافت کردیم در شأن این همه متانت و خویشتنداری نبود. آیا آنگونه که ما شرایط حساس حوزه مسئولیت شما را درک کردیم، شما نیز شرایط پرالتهاب ما را درکوران آن طوفان سهمگین درک نمودید؟
در بخش دیگری از این نامه آمده است: با وجود اینکه از همان روزهای نخست وعده داده شد که کمیته حقیقت یاب تشکیل خواهد شد، اما هنوز هیچ بازخوردی از اقدامات وزارت امور خارجه و کنسولگری جمهوری اسلامی مبنی بر تشکیل این کمیته در سطح کشور و پیگیری تشکیل آن در سطح بین‌المللی به ما ارایه نشده است.به راستی چرا هنوز وزارت امور خارجه علیه این همه دنائت عربستان به مجامع بین‌المللی شکایت نکرده است؟
دردناک‌تر اینکه بارها در رسانه ملی به تعیین تکلیف و شناسایی کامل مفقودین اشاره شد در حالیکه هم اینک تعدادی از حجاج عزیز ما مفقود الأثر بوده و خانواده‌های آنان هیچ اطلاعی از وضعیت آنان در دست ندارند و به تعدادی نیز تنها تصویر جان باخته عزیزانشان نشان داده شد و اطلاعی از محل دقیق دفن آنان در اختیار نیست. اگر چنین حادثه‌ای در مورد یکی از کشورهای پایه گذار قوانین بین‌المللی حقوق بشر رخ داده بود دنیا را به هم می‌ریختند و اگر کشور متهم، متحد سیاسی آنان نبود انواع تهدیدات و تنبیه‌ها را در مورد آن اعمال می‎کردند. ای کاش می‌دانستید که چگونه مردم عادی و حق شناس ایران که در ظاهر نسبتی با قربانیان ندارند، همراه با ما در آتش سوگ حجاج سفر کرده می‌سوزند و می‌گدازند و این مؤید آن است که این مصیبت، محدود به 475 خانوار داغدار از این وقایع نبوده و در حقیقت یک مصیبت ملّی است. اما شما در پایان این مصائب سنگین که قلب هر انسانی را به درد می‌آورد، سردمداران حکومت سعودی و قاتلان حجاج شریف و بی‌گناه را برادر خواندید و فرمودید که با آنها هیچ مشکلی ندارید.
سؤال ما این است زمانی که شما و سایر مسئولین کشور از کنار این فاجعه بی‌تفاوت عبور می‌کنید دیگر چه توقعی از نهادها و سازمانهای بین‌المللی می‌توان داشت که با ما مانند شهروندان درجه دو و سه برخورد نکنند؟