در حالی که برخی مقامات دولتی اصرار دارند این تعبیر را جا بیندازند، توکلی در مصاحبه با تابناک به این تعبیر اعتراض کرد و گفت: نامتعارف یعنی چه؟  اینها حرام‌خواری است. این ادبیات زشتی و پلشتی این آزمندی بی‌شرمانه را می‌پوشاند. اما به طور کلی من از اول توصیه کرده‌ام این روزها به دنبال مقصر نگردیم. اول باید جلوی آن را بگیریم. مثل وقتی که در ماهشهر آتش‌سوزی شد، کسی فکر نکرد چه کسی دستگاه آتش‌نشانی را بیرون برده است. اول آتش را خاموش کردند و بعد به دنبال عوامل و مقصران گشتند. الان یک سیلی آمده است که سیل بابرکتی است.
وی می‌افزاید:‌ از این اتفاق میمون و مبارک باید استفاده کرد. این اتفاق باعث شد تا ارزش افکار عمومی معلوم شود. دولت هم اولش گفت ما تقصیر نداشتیم بقیه تقصیر داشتند. اما دولت در استقبال از این ماجرا نسبتا خوب عمل کرد. وقتی می‌گویم دولت منظورم حکومت است. ولی سرعتش کافی نبود. مثلا اولین بار من اوایل اردیبهشت بود که در مورد حقوق ماهانه 35 میلیونی یک مدیر دولتی در رسانه گفتم و البته اسمش را نیاوردم. فردای آن روز رئیس دفتر آقای جهانگیری به من زنگ زد که این فرد چه کسی است. من گفتم فلانی است. آقای جهانگیری همان زمان می‌توانست با یک تلفن خبر را ارزیابی کند و پس از اطمینان فورا اقدامی موثر انجام دهد، ولو موقت، و آن را رسانه‌ای کند. در این صورت وقتی فیش حقوقی بیمه 10 روز بعد منتشر می‌شد، توپ زیر پای دولت بود. اما این تاخیر این ضرر را به دولت زد حالا هم باید دولت در برخورد و مجازات‌ها خوب عمل کند. مثلا باید این مدیران عزل شوند نه اینکه دولت استعفایشان را بپذیرد. استعفا یعنی او نمی‌خواهد با ما کار کند، در صورتی که این ما هستیم که می‌گوییم او لایق کار با ما  نیست. استدلال حقوقی محکم وجود دارد که دریافت‌کنندگان این حقوق‌ها، خیانت کرده‌اند و با خائن هم باید مثل خائن‌ها برخورد کرد.
بعد ما باید سراغ علت‌های اصلی‌تری برویم که باعث این موارد شده‌اند. مهم‌ترینش انتصابات نامناسب است. یعنی وقتی کار دست آدم‌هایی باشد که حریص و بی‌لیاقت باشند و به جای رقابت به واسطه رفاقت بالا آمده باشند، اگر نتیجه غیر از این بشود تعجب‌آور است. لذا قدم بعدی باید برخورد با انتصابات غیرشفاف و غیرمناسب باشد.