روزنامه جوان در این باره نوشت: آیا درست است در اثر سرمایه‌گذاری نکردن بخش‌های دولتی در برخی از بخش‌ها، برخی از صنایع به قلمرو اختصاصی بخش خصوصی تبدیل شود و سایر مردم ایران از موهبات یک صنعت انحصاری محروم باشند؟! به طور نمونه با وجود اهمیت حیاتی «فروسیلیس» که ماده‌ای بسیار حیاتی و کاربردی در فرایند تولید فولاد است،‌حدود سه دهه است که احداث کارخانجات بزرگ فروسیلیس در نقاط مختلف کشور از چشم دولت و نهادهای صنعتی دولتی مانند ایدرو و ایمیدرو، دور مانده است و صنعت فروسیلیس در انحصار بخش خصوصی و یک خانواده قرار دارد!
شرکت فروسیلیس ایران، بزرگ‌ترین تولیدکننده انواع «فروسیلیس» و «پودر میکروسیلیکا» در کشور است. فروسیلیس ماده‌ای بسیار حیاتی، راهبردی و کلیدی در فرآیند تولید فولاد است. صنعت فولادسازی در ایران و دنیا به شدت به این ماده نیازمند و وابسته است. سهامداران عمده فروسیلیس که چند خانواده هستند در زمان دولت محمد خاتمی اقدام به خرید نزدیک به 100 درصد سهام شرکت صنایع فروآلیاژ ایران (سهامی عام) از بانک صنعت و معدن کردند. کارخانه فروآلیاژ ایران که دومین کارخانه فروسیلیس محسوب می‌شود در شهر ازنا در استان لرستان واقع شده است. زمانی که در دولت دوم اصلاحات این کارخانه توسط بانک صنعت و معدن به بخش خصوصی واگذار شد، سهام شرکت فروآلیاژ ایران در تابلوی بورس اوراق بهادار تهران درج شده بود، بنابراین دولت اصلاحات علی‌القاعده باید شرکت را از طریق بورس و اعلان مزایده عمومی و رقابت شفاف به خریداران واگذار می‌کرد اما در کمال تعجب شرکت بسیار بزرگ و راهبردی صنایع فروآلیاژ ایران باقیمتی بسیار کمتر از ارزش واقعی دارایی‌های آن به افرادی واگذار شد که این افراد همزمان از سهامداران عمده شرکت فروسیلیس ایران در سمنان بودند. بدین ترتیب دهه 80 شمسی همچون دهه 70 شمسی یک خانواده انحصار کامل صنعت حیاتی فروسیلیس در ایران را در دست گرفتند.
صنعت فروسیلیس در تمام دنیا صنعتی بسیار سودآور و با حاشیه سود بالاست که اگر جنبه انحصاری پیدا کند حاشیه سود آن سر به آسمان می‌ساید. از نمایندگان مجلس شورای اسلامی که عضو ناظر شورای رقابت نیز هستند انتظار می‌رود در این زمینه به شورای رقابت تذکر دهند تا فرایند قیمت‌گذاری بر فروسیلیس تولیدی در کشور با رعایت منافع صنعت راهبردی و مهم فولاد ایران از این پس انحصاراً توسط این شورا انجام شود تا شاهد اجحاف به صنعت فولاد کشور نباشیم، زمان آن رسیده است که وزارت صنعت، معدن و تجارت به وظایف خود در قبال توسعه صنعتی ایران به درستی عمل کند و زمینه و بستر مساعد برای احداث حداقل 10 کارخانه جدید فروسیلیس در نقاط مختلف کشور با هدف اشتغالزایی و محرومیت‌زدایی را مهیا کند تا هم انحصار کنونی در صنعت فروسیلیس بشکند و هم صنعت فولاد کشور از انحصار رهایی یابد.