از لب‌اللباب قطب راوندی نقل شده که در خبرآمده است که مردگان در هر شب جمعه می‌آیند. پس هر یک از ایشان به آواز گریان فریاد می‌زند! ای فرزندان من! ای خویشان! با خیرات خود به ما محبت کنید. خدا شما را رحمت کند، ما را به خاطر بیاورید و ما را فراموش نکنید. بر غربت ما رحم کنید، ما در زندان تنگ و تاریک مانده‌ایم. به ما رحم کنید و دعا و صدقه رااز ما دریغ نکنید. شاید پیش از آنکه شما هم مثل ما شوید به شما رحم فرمایند. ای بندگان خدا! سخن ما را بشنوید و ما را فراموش مکنید. این ثروتی که در دست شماست، روزی در دست ما بود، ما آنها را در راه خدا خرج نکردیم. پس آنها برای ما وزر و وبال شد و منفعت برای دیگران، به ما مهربانی کنید، ولو به یک درهم یا قرص نانی یا پاره‌ای چیزی. پس فریاد می‌کنند: چقدر نزدیک است که بر نفس‌های خود گریه کنید و به شما نفعی ندهند، چنانکه ما گریه می‌کنیم و سودی برای ما ندارد. پس کوشش کنید پیش از آنکه مثل ما شوید.(1)
____________________
1- منازل الاخره، شیخ عباس قمی، تبیان، 94/4/2