سرویس ادب و هنر-

اما سیاست‌زدگی حاکم بر هیأت مدیره اولیه این انجمن به ظاهر صنفی باعث تغییر ماهیت این انجمن شد. پررنگی گرایش‌های سیاسی همسو با جریان سندیکای منحله نویسندگان رژیم ستمشاهی فعالیت‌های صنفی را تحت‌الشعاع قرار داد. در عین حال سوء استفاده‌های مالی در تعاونی مسکن انجمن و به حد نصاب نرسیدن اعضا در جلسات مجمع عمومی نیز از دیگر مشکلات عدم موفقیت این مجموعه بود. باز و بسته شدن روزنامه‌های رنگارنگ وابسته به این جریان، طی دوره حکومت اصلاح‌طلبان وابستگی این افراد را به انجمن بیشتر کرد. اما پس از سال 84 و خارج شدن اصلاح‌طلبان از مدار قدرت این روزنامه‌چی‌ها با هجمه بیشتری نسبت به قبل به فعالیت‌های سیاسی پرداختند. این در حالی بود که در دولت نهم پرده از غیر قانونی بودن مبنای تأسیس این انجمن هم برداشته شد و سرانجام در تابستان 1388 با هماهنگی و اقدام وزارت اطلاعات، کار و حکم دادستانی تهران فعالیت این انجمن رسماً متوقف شد. تا آن زمان و پس از آن بسیاری از مؤسسان و فعالان و اعضا انجمن منحله از جمله رجبعلی مزروعی «رئیس هیأت مدیره» و «فریبا داودی مهاجر» و «فرزانه روستایی» عضو هیئت مدیره انجمن و... به خارج از کشور گریخته بودند و یا برخی دیگر همچون ماشاءالله شمس‌الواعظین، بدرالسادات مفیدی، علی‌رضا رجایی از اعضای هیئت مدیره به دلیل فعالیت و مشارکت در جریان فتنه 88 در زندان به سر می‌بردند.
طیف خارج‌نشین انجمن صنفی روزنامه‌نگاران از تمام فرصت‌ها و امکاناتی که غرب در اختیارشان قرار می‌داد برای ضربه زدن به انقلاب اسلامی بهره بردند چنان که صراحتاً با پرداختن به تاکتیک فشار از بیرون و چانه‌زنی در داخل تلاش کردند آمریکا و اروپا را به تشدید تحریم‌ها علیه مردم ایران تشویق کنند.
اما جریان‌های داخلی وابسته به انجمن منحله بلافاصله پس از روی کار آمدن دولت یازدهم به سهم خواهی پرداختند چنانکه در اولین جلسه مطبوعاتی حسن روحانی تلاش کردند با پیش‌کشیدن موضوع انجمن منحله روزنامه‌نگاران وی را وادار به پاسخگویی کنند. در عین حال تیم رسانه‌ای این جریان سیاسی نیز طی چند ماه گذشته با روشن کردن تنور این انجمن غیر قانونی سعی کرده است تا گذشته فعالیت سیاسی آن‌ها را نادیده بگیرد و مشکل این انجمن را صرفاً در موضوعات صنفی و سوء استفاده‌های مالی خلاصه کند. رسانه‌های معاند غربی همچون بی‌بی‌سی، رادیو فردا و... نیز با همکاری اعضاء فراری انجمن آتش تهیه این فرار به جلو را برای تحت فشار قرار دادن دولت یازدهم فراهم می‌کردند.
ماشاءالله شمس‌الواعظین رئیس «انجمن صنفی روزنامه‌نگاران» هم در ادامه این تحرکات در آبان ماه سال جاری تنها مانع بازگشایی انجمن روزنامه‌نگاران را شکایت وزارت اطلاعات دانست و مدعی شد اگر این وزارتخانه شکایت خود را پس بگیرد هیچ مانعی برای باز شدن انجمن وجود ندارد! نتیجه این فشارها به اینجا ختم شد که 11 اسفند ماه وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در اظهار نظری که فاقد وجاهت قانونی بود بدون توجه به حکم دادستانی اعلام کرد وزارت اطلاعات شکایت خود را پس گرفته و بین وزارتخانه‌های فرهنگ، کار و اطلاعات تفاهم کامل در این زمینه وجود دارد و انجمن می‌تواند با تشکیل مجمع عمومی و انتخاب هیئت مدیره جدید کار خود را آغاز کند. در خوش‌بینانه‌ترین وضعیت این اظهار نظر را ناشی از عدم شناخت ماهیت انجمن می‌توان دانست که آن هم البته جای ابهام و سؤال بسیار دارد اما با توجه به سوابق سیاه انجمن صنفی روزنامه‌نگاران جای آن داشت که وزیر محترم ارشاد با تدبیر بیشتری امید بازگشایی این مجموعه را به جریان‌های ضد انقلاب می‌داد.