در این نوشته آمده است: طی ۳۰ سال گذشته صرفا به آموزش، پژوهش و طبابت مشغول بوده‌ام. پست سیاسی نداشته‌ام، بلکه از سیاست گریزان بوده و هستم. لذا آنچه روایت می‌کنم، نه دفاع از قدرت، که پاسداشت اخلاق است.
من نیز سخنان بسیاری در مورد آیت‌الله طبسی شنیده بودم و برخی از آنها حتی در باورم نیز جای گرفته بود. اما طی دو سال گذشته که به دلیل بیماری‌شان، چند نوبت به دیدارشان رفتم، مشاهده کردم همچنان در خانه‌ای زندگی می‌کنند که از زمان انقلاب هم در آن ساکن بودند.
 خانه‌ای که در و دیوار و پنجره‌هایش فرتوت و روایتگر کهنسالی منزل بود. در این دیدارها روی همان مبل‌هایی نشستم که ۳۵ سال پیش، روی‌شان نشسته بودم. با خودم گفتم اگر این ساده‌زیستی نیست، پس چیست؟
‌ای کاش صدا و سیما به این وجه از وظایفش نیز عمل می‌کرد و در مستندی، زوایای گوناگون زندگی بزرگان دینی ما، از جمله آیت‌الله طبسی را به تصویر می‌کشید تا مردم آگاه‌تر شوند. اینکه مسئولین نظام را صرفا در موقعیت رسمی و پرزرق و برق نشان دهیم، طبعا به معنی سانسور نمودن حقایق وجودی و ساده‌زیستی بسیاری از آنهاست؛ ظلمی بزرگ.