در قرآن سلامت در سه مرحله از زندگی بسیار مهم و با اهمیت شمرده شده: 1. سلامت در هنگام تولد ؛ 2. سلامت هنگام مردن؛ 3. سلامت در هنگام بعثت و رستاخیز در قیامت.
در قرآن آمده است: وَسَلَامٌ عَلَیْهِ یَوْمَ وُلِدَ وَیَوْمَ یَمُوتُ وَیَوْمَ یُبْعَثُ حَیًّا؛ و سلام بر او روزی که متولد شد و روزی که می‌میرد و روزی که زنده بر انگیخته می‌شود.(مریم، آیه 15)
این سلامت هم سلامت جسمی است و هم سلامت اعتقادی و روحی.
البته آنچه مهم است همان سلامت اعتقادی است و سرنوشت آدمی به آن بستگی دارد. از این روخداوند از قلب سلیم سخن به میان می‌آورد که مرتبط با سلامت اعتقادی است. (شعراء، آیه 89)
شاید به نظر برسد که سلامت جسمی زمان مرگ معنایی ندارد؛ زیرا مرگ زمانی اتفاق می‌افتد که جسم سلامت خود را به‌طور کامل یا نسبی از دست داده باشد؛ اما باید توجه داشت که یکی از دعاهای امام حسین(ع) در دعای عرفه  این است : خدایا، مرا از تمام اعضا و جوارحم بهره‌‌مند فرما و چشم و گوش مرا وارث من قرار ده: (ومتعنی بجوارحی واجعل سمعی و بصری الوارثین منی)، یعنی تا موقع مرگ مرا از کوری و کری و نقص عضو محفوظ بدار. سلامت اعضا بسیار مهم است حتی برای کسی که در حال مرگ است.
پس انسان باید در سه زمان اصلی در سلامت جسم و جان و اعتقاد باشد؛ اگر انسان از سلامت جسم در هنگام تولد برخوردار نباشد نمی‌تواند آنچنانکه باید و شاید مسئولیت خود را انجام دهد؛ انسان با سلامت جسم است که می‌تواند کارهای مهمی انجام دهد و به قول معروف: اللهم اجعل قوتی فی طاعتک و نشاطی فی عبادتک. این قوت برای اطاعت و دست‌یابی به کمالات لازم است. انسان تا هنگام مرگ باید از سلامت تن و روان و اعتقاد برخوردار باشد و با همین سلامت در قیامت حضور یابد و برای اینکه به این سلامت دست یابد، باید همواره از خدا سلامتی را مسالت کند و این دعای امام سجاد(ع)را زمزمه کند: اللّهُمَّ إنّي أسألُكَ العافِيَهًْ  و الشُّكرَ عَلَى العافِيَةِ(میزان الحکمه ج7) .