سال 1357 ازدواج  کرد.  طول  دوران زندگی  مشترکش 15 ماه بود و  ثمره این ازدواج  دختری  است که  در زمان  شهادت پدر 5 ماهه بود. 26 مرداد سال 1358  با بالگرد از پایگاه کرمانشاه به طرف شهرستان پاوه  مهمات و نیرو حمل می‌کرد که هنگام سوار کردن مجروحین مورد  هدف  گلوله‌های ضد انقلاب قرار گرفته و سقوط کرد.  او را به بیمارستان کرمانشاه منتقل، ولی تلاش پزشکان برای زنده ماندن وی بی‌نتیجه ماند و  در بیستمین روز ماه مبارک رمضان سال 1358به شهادت رسید. سرانجام نام وی به همراه خلبان شهید «محمد وجدانی» به عنوان اولین شهدای هوانیروز ارتش جمهوری اسلامی ایران در تاریخ انقلاب اسلامی ایران ثبت شد. در وصیت نامه  شهید چنین آمده است: ما از خدا هستیم و به سوی او باز می‌گردیم. خدایا! تو می‌دانی که من چیزی عزیز‌تر از جانم نداشتم که فدای تو کنم.
خدایا! تو می‌دانی که این انقلاب بزرگ اسلامی  حاصل زحمت انسانهایی است که خون هایشان نهال تازه اسلام را زنده کرده است. این انقلاب برای ما نقطه شروع حرکتی است که ابتدا و انتهایش همان است که تو در قرآن وعده داده‌ای و من امید دارم که با نثار خونم این نهال تازه را جان دهم.