در این نامه کارگردان فیلم «محمد رسول الله(ص)» نوشت:
حسین مهدویان عزیز سلام؛
خالصانه بگویم برایت از صمیم قلبم شادمانم و البته نگران.
شادمانم چون به خوبی و تمام قد توانسته­‌ای غبار فراموشی را از ساحت اسطوره­‌های بی­‌بدیل سرزمینم برداری.
مردان بزرگی که زندگی‌شان تماشایی است و تو چقدر خوب و صادق این زندگی را به تماشا نشسته‌ای. زندگی و تلاش مردانی که هرگز نخواسته­‌اند به چشم بیایند و دیده شوند اما به خواست و اراده پروردگار فداکاری‌هاشان تماشایی‌تر شده است.
این قهرمانان حالا در فیلم تو در مقابل چشمان ما راه می­‌روند، لبخند می­‌زنند و زنده­‌اند، آشکارتر از همیشه، روشن و آفتابی.
حسین جان تو در این فیلم چیزهایی را دید‌ه‌ای که خود به چشم ندیده­‌ای و این دشواری کار تو را عیان می­‌کند.
اما حسین جان نگرانی‌هایم کجاست...
راستش را بگویم برای فرداهایت نگرانم. تو اولین گام­هایت را استوار و متین برداشته‌­ای اما می­‌دانم و امیدوارم تو هم بدانی که دشوارتر از گام برداشتن در یک مسیر، ثبات قدم در راهیست که پیش گرفته­‌ای. در این خلوص ماندن دشواری فرداهای توست. اسطوره­‌ها و قهرمانان سرزمینمان به گواهی همین فیلمت مانده‌اند و استوارند. امیدوارم در این مسیر تو نیز استوار و خوب بمانی.