سرویس ورزشی-
فوتبال ایران طی کمتر از یک ماه، در دو رده، دو شکست از فوتبال کشور همسایه یعنی قطر متحمل شد. یکی در رده امیدها و در چارچوب مسابقات آسیا که در ضمن رقابت برای کسب جواز حضور در المپیک هم محسوب می‌شد که امید‌های ما بازی را 1-2 به امید‌های قطری باختند و دیگری در کادر مسابقات فوتبال جام باشگاه‌های آسیا (و مرحله پی‌آف) که تیم نفت ایران در خانه و همین ورزشگاه آزادی تهران، بازی را 2 بر صفر به حریف قطری یعنی الجیش واگذار کرد و هنوز شروع نکرده به کار خود در رقابت‌های ذکر شده، پایان داد! ما در اینجا اصلا قصد این را نداریم که برتری و پیروزی حریف را لوث کنیم. هر کسی نان تلاش و زحمت خود را می‌خورد و مزد تدبیر و مدیریت خودش را می‌گیرد. حریف برده است. پیروز شده است، حتما برای اینکه بهتر بوده است، بیشتر زحمت کشیده است. تدبیر و مدیریت بهتر به خرج داده است.
نمی‌خواهیم هم به سبک ناواردان یا مغرضان طبق معمول و روش مرسوم به جای پرداختن به بحث‌های اساسی و دلایل اصلی و علت‌های ناکامی، مغرضانه یا از سرنابلدی و جهل و ناآگاهی به بحث‌های انحرافی روی بیاوریم، آدرس‌های غلط بدهیم و معلول‌ها را به جای علت‌ها بنشانیم و عوامل فرعی را بزرگ کنیم عوامل اصلی را از دیده پنهان سازیم و از اذهان و افکار دور بداریم. مثلا به جای بررسی و کشف علل فرهنگی، مدیریتی و فنی و ... ناکامی، برای اینکه عوامفریبانه خودمان را در ذهن و نظر مخاطبان (یا همان بینندگان عزیز و ارجمند یا خوانندگان گرامی یا...!) شیرین کنیم و ثابت کنیم که خیلی «ایرونی»! هستیم. با ادبیات در زرورق پیچیده و ظاهراً مودبانه شروع کنیم به سردادن شعارهای نژادپرستانه و این که نژاد‌ فلان آن طور، نژاد فلان این طور و ... بنابر این! ما باید در غم این شکست‌ها خون گریه کنیم چرا که فلان تیم و بهمان نژاد باخته‌ایم و ... سرانجام هم اینکه از همین حالا باید به فکر انتقام! حریفی با این مشخصات نژادی باشیم. نه! ما خوشبختانه فاقد این گونه زیرکی‌ها و زرنگی‌ها و ادبیات روشنفکرنمایانه و این گونه تحلیل‌های بی‌ربط و سخیف هستیم چرا که هم آیین اعتقادی ما و هم فرهنگ ملی ما این گونه تحلیل و بررسی و قضاوت را از اساس مردود می‌دانند.
در آیین اعتقادی ما، اساس برتری نه نژاد و رنگ و ... که «تقوا» است. هر کس در این آیین به جای ملاک «تقوا» عامل دیگری مثل عامل نژادی را دلیل برتری بداند، او را در خط شیطان می‌داند! همان موجودی که سال‌های سال عبادت خدا را می‌کرد. اما چون نژادش را به رخ کشید و وقتی خدا به او فرمان داد تا در برابر «آدم»، سجده کند، سرکشی و ابا کرد و به عنوان دلیل عرضه داشت: چرا «من» باید به او «سجده» کنم.
در حالی که: «خلقتنی من نار و خلقته من طین»! (یعنی): نژاد من از آتش است و نژاد او از گِل! از نظر این آیین بنای تفکر و نگاه نژادپرستانه را «شیطان»، گذاشت. در فرهنگ ملی ما هم از دیرباز به همه قومیت‌ها و نژاد‌ها احترام گذاشته شده است و برای همین است که ایران همواره واقعاً به مثابه «جهانی با یک مرز» بوده است و به نام ملیت ایرانی، قومیت‌های مختلف از کرد و ترک و لر و عرب و بلوچ و ترکمن و ... در کنار یکدیگر به مسالمت و صلاح زندگی کرده و به یکدیگر احترام گذاشته، و تحت نام «ایرانی» با یکدیگر همبسته و همراه بوده‌اند و ...
این است که می‌گوئیم ما این گونه بحث‌ها و تحلیل‌ها را از اساس بی‌ربط و انحرافی می‌دانیم که ریشه آن یا ساده‌لوحی و حماقت است و یا غرض و نقشه ماهرانه، و باز در نگاهی کاملا ورزشی چنان که بارها نوشته‌ایم، اصولاً ما ریشه بسیاری از مشکلات کهنه شده و درد‌های مزمن ورزش را رواج این گونه تحلیل‌های سطحی و بحث‌های انحرافی می‌دانیم که به ويژه طی یک دهه اخیر در رسانه‌های مختلف ما منعکس می‌شود و اجازه دیده شدن و کشف دلایل اصلی ناکامی و مشکلات و بالاخره حل آ‌ن‌ها را نمی‌دهد و ...
باری، وضعیت فوتبال طی سال‌های اخیر و نتایج آن در میادین بین‌المللی و ... بالاخره شکست‌های اشاره شده از همسایه جنوبی، بیش از هر چیزی، هشداری است به ما و مسئولان فوتبال ما که تا دیرتر از این نشده دستی بجنبانند و کاری انجام دهند. کسانی که در قبال این فوتبال در ساختار ورزش یا در سیستم و در تشکیلات فوتبال ایران نقش و مسئولیت داشتند، وقتی ژاپن و کره حرکت «نو»ی خود را آغاز کردند و مرحله تازه‌ای را در حیات فوتبال شروع کردند، غفلت کرده، دست روی دست گذاشتن و اجازه دادند تا به راحتی آنان بر صدر فوتبال آسیا بنشینند (رنکینگ و این رده‌بندی‌های زودگذر و نمایشی را زیاد جدی نگیرید!) و ما را جا بگذارند و ... امروز کشورهایی مثل قطر و امارات و ... حرکت خود را در مرحله جدید آغاز کرده‌اند و نشانه‌های این حرکت، میل به بهتر شدن، و ... در برنامه‌ها و اقدامات آنان کاملاً مشهود و قابل لمس است و ما باید از کنار این واقعیات هشدار دهنده به راحتی و به سادگی عبور نکنیم. مدیرعامل محترم ذوب‌آهن- تیمی که جزو نمایندگان فوتبال ایران در جام باشگاه‌های آسیاست- در واکنش به ناکامی تیم نفت، این شکست را فاجعه می‌خواند و می‌گوید «حذف نفت، شتری است که مقابل سه نماینده ایران در لیگ فوتبال قهرمانان آسیا خوابیده است.»
متاسفانه ما سال‌هاست این هشدارها را جدی نمی‌گیریم و معلوم نیست که جز دعواهای بی حاصل، حاشیه روی‌ها و حاشیه‌سازی‌های حاشیه‌سازان و دعوا بر سر سفره گسترده فوتبال و ... چه چیزی را جدی می‌گیریم و کی قرار است با جدی گرفتن هشدارها به فکر اصلاح و سر و سامان دادن به وضع بی‌سامان فوتبال بیفتیم! مدیر اشاره شده می‌افزاید: «اگر اقدامی نشود  این سه تیم هم به مشکل می‌خورند. ما هنوز درگیر اختلافات داخلی هستیم و تیم نفت به راحتی از لیگ آسیا حذف می‌شود.» ما اینجا نمی‌خواهیم به این موضوع بپردازیم که «اختلافات داخلی» سر چی است؟ سر فوتبال و منافع ملی است یا سر سهم‌خواهی و جاه‌طلبی و منفعت جویی و ...؟! چرا که به اندازه کافی به این موضوع پرداخته‌ایم، ما در این مقال مختصر می‌خواهیم به نوبه خود، از سرانجام وظیفه و برای چندمین بار به مسئولان ورزش و فوتبال هشدار دهیم که این اتفاقات را جدی بگیرند، اگر نگیرند، اگر اقدامی کارساز انجام ندهند و چاره‌ای اساسی نیندیشند، وضعیت فوتبال چه در سطح داخلی و چه در جایگاه‌ بین‌المللی، بدتر و ضعیف‌تر می‌شود. اگر نجنبیم، در همین فوتسال که امروز جزو قهرمانان و بهترین‌های آسیا هستیم، از دیگران عقب می‌افتیم. ما از همین جا هشدار می‌دهیم که اگر واقعا قرار باشد در آینده نزدیک در المپیک، فوتسال جای فوتبال بنشیند، حریفان آسیایی فوتسال را هم جدی می‌گیرند و برای آن برنامه‌ریزی می‌کنند و ... اگر ما نیز به موقع اقدام نکنیم، در این رشته هم عقب می‌افتیم و حسرت این روزها را خواهیم خورد و ...