امير شهيد «محمد باقر روحي» تاريخ
 5/1/ 1340در بابل  ديده  به  جهان  گشود. آموزش خود را با  تعليم  روخواني  قرآن  مجيد آغاز نمود. تحصيلات  دبيرستاني را به  همراه  عموي  خود كه در يزد خدمت مي‌كرد به آن ديار رفت و ادامه داد.  
با  توجه  به  استعداد  درخشاني  كه  داشت به او پيشنهاد  شد  كه  به  خاطر  تعطيلي  دانشگاه‌هاي  كشور  با  همكلاسي‌هايش به هندوستان عزيمت  نمايد  و تحصيلات  عاليه خود را با كيفيت علمي  بالا و با هزينه‌اي  ارزانتر  بگذراند. او بنا  به  دلايلي  نپذيرفت و به تنها  دانشكده  فعال  آن  زمان  يعني  دانشكده  افسري  نيروي  زميني  وارد  شد  و با  جديت  ادامه  تحصيل  داد.در زمان  دانشجويي  او  جنگ  آغاز شد. او از هر فرصتي  استفاده  كرده و به جبهه‌ها مي‌رفت چون براي او نظاره‌گر بودن قابل تحمل نبود. دو بار از  ناحيه  دست و  پا  زخمي شد ولي از بيمارستان  قبل  از معالجه  كامل  راهي  جبهه‌ها  مي شد. عقيده  داشت آموزش  رزمندگان  و بسيجيان  مؤمن و سلحشور براي او از هر فريضه‌اي واجب تر است. در سال  1364به  خاطر رشادت  و كوشش‌هايي كه در جبهه  داشت از طرف امير سپهبد شهيد «علي صياد شيرازي » و نخست وزير وقت، مورد  تشويق  كتبي  قرار گرفت. از طرف   ساير مسئولين  هم  بابت  خدمات  صادقانه نظامي‌ چند بار موفق به 18 ماه  ارشديت  شد. در عمليات  ظفر 4، نصر 2، نصر 6 دوشادوش ديگر دلاوران شركت داشت . اندك  زماني  از اسارت  او  نگذشته  بود  كه  بر اثر  جراحات  بسيار، در تاريخ21 /4/67 (منطقه فكه) به  درجه  رفیع  شهادت نائل  شد. از آنجا  كه  پيكر مطهرش  شناسايي  نشده  بود، مسئولين  وضعيت  او را مفقودالاثر اعلام  كردند و با  پرونده  اسارت در مراحل  عديده او را از عراق  مطالبه  مي نمودند. با  توجه  به اینکه  او را  به عنوان  شهيد  گمنام  در بهشت زهرا دفن كرده بودند؛ سرانجام، پس از 17 سال  چشم  انتظاري،  در پي  اجراي  سراسري  نمايشگاه  عكس  شهداي  گمنام  در تيرماه 1384 شناسايي شد.