اخبار ویژه
اشتباه سیدحسن بازی در سناریوی هاشمی بود
سیدحسن خمینی بازیگر سناریوی هاشمی شد و از سمت بازنده به صحنه پا گذاشت.
این تحلیل را خبرگزاری آریا از رسانه‌های نزدیک به دولت و چند روز پس از آن منتشر کرد که صادق زیباکلام در مصاحبه‌ای تصریح کرد سیدحسن خمینی سیاسی نیست و به اصرار هاشمی وارد عرصه انتخابات شد.
مدیر آریا در این تحلیل با مرور اشتباهات سیدحسن خمینی نوشت: در روانشناسی روشن شده که تصمیم‌گیرندگان معمولا احساسی تصمیم می‌گیرند و عقلانی آن را توجیه می‌کنند. عمدتا افراد از حواشی یک مسئله در تصمیم‌گیری در مورد آن مسئله هم متاثر می‌شوند. در عرف اجتماعی که بر تصمیم‌گیرندگان هم ساری و جاری است؛ برداشت فرد از واقعیت معمولا قدرتی بیش از خود واقعیت دارد. اینها بعضی از قواعد مدیریت برداشت است که جناب سیدحسن از آنها متاسفانه علیه خود بهره‌برداری کرد.
امیر محبیان ورود ژورنالیستی سیدحسن را اشتباه دانسته و نوشت: در مبحثی چون خبرگان ورود ژورنالیستی آن هم از مسیر رسانه‌های اصلاح‌طلب و حامی جناب هاشمی عملا در مواضع سیاسی، آقای سیدحسن را کاملا هم موضع آقای هاشمی قرار داد. اشتباه بعدی، بازی درون سناریوی آقای هاشمی بود. وقتی آقای هاشمی سناریوی خود را حول محور سیدحسن طراحی کرد و سیدحسن هم درون این بازی قرار گرفت؛ طبعا نمی‌تواند نسبت به ذهنیت پدید آمده معارضان خود اعتراضی داشته باشد؛ اطلاق عباراتی مبالغه‌‌آمیز از سوی جناب هاشمی نظیر «آیت‌الله» یا «علامه» واکنش منفی را در جامعه حوزوی ایجاد کرد.
این تحلیل بهره‌گیری خام از عنوان خمینی را اشتباه بعدی می‌شمارد و می‌افزاید: القائات هاشمی در بخش مهمی از جامعه که شورای نگهبان هم با آنها همسویی می‌کند واکنش ایجاد می‌کند. بنابراین سیدحسن علیرغم ظرفیت‌ها و توانایی‌هایش در فضایی که توسط هاشمی سامان داده شده بود، وارد صحنه شد؛ به عبارت واضح، سیدحسن از سمت بازنده وارد صحنه سیاست شد و در این میان من جناب ایشان را بیش‌از دیگران مقصر می‌دانم؛ زیرا یک سیاستمدار مسلط، خود، بازی خود و نیز ذهنیت مخاطبان را سامان می‌دهد و بازیگر سناریوی دیگران نمی‌شود؛ از این رو معتقدم اگر سیدحسن مایل بود که در انتخابات خبرگان نتیجه بگیرد، باید مستقل و با برند خود و نه دیگران وارد می‌شد و جناحی وارد صحنه سیاست نمی‌شد و از طریق «علمایی» با شورای نگهبان ارتباط می‌گرفت و نه آن که با عناوین اعطا شده از سوی روزنامه‌های اصلاح‌طلب نظیر علامه و آیت‌الله سطح توقع شورای نگهبان را بالا ببرد؛ روشن‌تر اگر بگوییم؛ از موضع تواضع وارد ارتباط با جامعه و شورای نگهبان می‌شد.
یادآور می‌شود صادق زیباکلام فعال اصلاح‌طلب نیز چند روز پیش در مصاحبه با فرارو تصریح کرد: «سیدحسن آدم سیاسی نیست و عملا از ایشان حرکت شفاف و معنادار سیاسی نمی‌بینیم. در تحلیل نهایی ایشان یک روحانی غیرسیاسی است و خیلی وارد عرصه سیاست نخواهد شد. ایشان سیاسی نیستند و بعید است یک روحانی سیاسی شوند.»
زیباکلام در پاسخ به این سوال که اگر سیدحسن خمینی سیاسی نیست اساسا چرا وارد عرصه انتخابات خبرگان شد؟ گفت: من معتقدم آقای سیدحسن خمینی برای حضور در مجلس خبرگان توسط آقای هاشمی رفسنجانی ترغیب شد. یعنی اگر تصمیم صرفا برعهده ایشان بود اساسا کاندیدا نمی‌شدند؛ اما حضور ایشان در مجلس خبرگان به نفع آقای هاشمی بود چون با حضور ایشان، آقای روحانی، علوی و چند نفر دیگر می‌توانستند یک هسته اعتدالی در برابر هسته رادیکال مجلس خبرگان به وجود آورند.
زیباکلام گفت: «شواهد و قرائن نشان می‌دهد ایشان آخوند سیاسی نبوده و نیست.»
وی افزود: «در صحبت‌های ایشان شم سیاسی وجود ندارد و در یک کلام می‌توان گفت ایشان هیچگاه یک امام خمینی نمی‌شود».
امضای تفاهم‌نامه به جای قرارداد نشانه ماندگاری تحریم‌ها
تفاهم‌نامه‌های امضا شده در جریان سفر اروپایی رئیس‌جمهور فاقد رسمیت و الزام حقوقی است. این تفاهم‌نامه‌ها هر چند می‌تواند کاربرد تبلیغاتی (و انتخاباتی) داشته باشد اما فاقد ما‌به‌ازای اقتصادی است و از ماندگاری سایه تحریم‌ها حکایت می‌کند.
در جریان سفر روحانی به فرانسه سندی موسوم به «نقشه راه تقویت روابط دو جانبه» امضا شد که فاقد الزام حقوقی است چه اینکه شرکت‌های فرانسوی نظیر پژو و توتال با وجود قراردادهای الزام‌آور به هنگام فشار آمریکا زیر تعهد خود زدند. همچنین برخی اسناد دیگر تحت عنوان تفاهم‌نامه امضا شده که طبق حقوق بین‌الملل غیرالزام‌آور است. معمولا امضای تفاهم هنگامی است که طرفین قصد ایجاد تعهد حقوقی ندارند یا در موقعیتی نیستند که بتوانند تعهد حقوقی الزام‌آور بدهند.
از جمله تفاهم‌نامه‌هایی که در فرانسه امضا شد؛ این موارد است: یادداشت تفاهم همکاری‌های مالی، یادداشت تفاهم همکاری در زمینه ارتباطات، یادداشت‌تفاهم گردشگری، یادداشت تفاهم همکاری در زمینه تحقیقات کشاورزی، یادداشت تفاهم همکاری در بخش حمل و نقل، یادداشت تفاهم همکاری‌های بهداشتی. یکی از همین یادداشت تفاهم‌‌ها خرید 118 فروند ایرباس به ارزش 23 میلیارد یورو می‌باشد که با تبلیغات گسترده همراه بود. همچنین یادداشت تفاهم مشابهی با شرکت نفت توتال فرانسه برای فروش نفت به این شرکت امضا شده است. توتال پیش از این در رابطه با ایران نقض توافق کرده است.
بنابر این گزارش در صورت نهایی شدن قرارداد خرید ایرباس، حداقل 5 سال تا زمان تحویل این ایرباس‌ها طول می‌کشد.
همچنین در جریان سفر به ایتالیا نیز «تفاهم‌نامه» افزایش سقف اعتباری بیمه ساچه امضا شد.
خبرگزاری رویتر در گزارشی خاطر نشان کرد: اکثر توافق‌ها در فرانسه یا هنوز نهایی نشده و یا منوط به شرایط خاصی شده‌اند. بانک‌های معتبر فرانسه هنوز برای حضور در ایران احتیاط می‌کنند.
روزنامه وال استریت ژورنال نیز در گزارشی خاطر نشان کرد: مانع عمده بر سر اجرای تفاهم‌نامه خرید ایرباس از فرانسه، تحریم‌های باقی مانده و محدودیت‌های مبادلات مالی است. وبسایت رادیو فردا نیز در تحلیلی نوشت: سند امضا شده بر سر خرید ایرباس، یک مقاوله‌نامه (پروتکل) است که باید در آینده نهایی شود. اسامی بانک‌هایی که در تامین مالی این معامله شرکت می‌کنند، هنوز منتشر نشده است. چنین پیدا است که شمار زیادی از بانک‌های اروپایی از ترس مجازات‌های مالی آمریکا، هنوز جرأت نمی‌کنند در معاملاتی که پای ایران در میان است مشارکت کنند. در واقع بخش مهمی از مجازات‌های ایالات متحده علیه ایران، که خارج از محدوده پرونده هسته‌ای قرار دارد و به تروریسم یا حقوق بشر مربوط می‌شود، هنوز به اعتبار خود باقی است. تحلیل و تفسیر حقوقی اینگونه قوانین آمریکایی بسیار دشوار است و بانک‌ها ترجیح می‌دهند تا روشن شدن مسایل، خطر نکنند. چندی پیش بانک‌فرانسوی «بی‌ان‌پی» به دلیل مشارکت در معاملات با ایران و سودان حدود 9 میلیارد دلار از سوی آمریکا جریمه شد.
در همین حال رادیو فرانسه در گزارشی تصریح کرد: آنچه در زمینه همکاری‌های اقتصادی میان ایران و فرانسه امضا شده، تفاهم‌نامه است نه قرارداد و در تفاهم‌نامه دوطرف بر عدم الزام توافق تأکید می‌کنند.
از سوی دیگر منصور معظمی مشاور وزیر نفت به خبرگزاری ایلنا گفته است: فروش نفت به شرکت توتال نهایی نشده و اگر با این شرکت به تفاهم نرسیم، این پروژه را در قالب IPC به کنفرانس لندن معرفی می‌کنیم.
مخالفت مرکل با دعوت از روحانی برای سفر به آلمان
صدراعظم آلمان مخالف دعوت از روحانی برای سفر به برلین است.
دویچه‌وله شبکه رسمی دولت آلمان در گزارشی که بوی بازار گرمی می‌دهد به نقل از اشپیگل از اختلاف در دولت آلمان بر سر دعوت از روحانی خبر داده است. براساس این گزارش، مرکل می‌گوید، ایران کماکان مدافع حزب‌الله لبنان و تهدیدی برای اسرائیل است اما معاونش گابریل بر سودآوری معاملات اقتصادی با ایران تاکید می‌کند.
اشپیگل می‌نویسد، براساس اطلاعاتی که دریافت کرده، زیگمار گابریل، معاون مرکل از حزب سوسیال دمکرات آلمان موافق این دعوت است. به ویژه بعد از آن که جو کیسر، رئیس شرکت زیمنس در دیداری در حاشیه نشست مجمع جهانی اقتصاد در شهر داووس سوئیس بر لزوم وقوع هر چه سریع‌تر چنین دیداری تاکید کرد.
اما آنگلا مرکل از حزب دمکرات مسیحی برخلاف گابریل اعتقادی به ضرورت دیدار هر چه سریع‌تر روحانی از برلین ندارد. او می‌گوید: ایران همچنان از حزب‌الله لبنان دفاع می‌کند و کماکان اسرائیل را تهدید کرده و لبنان را بی‌ثبات می‌سازد. به علاوه، ایران در سال گذشته 750 نفر را اعدام کرده است.
آیا مجلس دولت‌ساخته ناکارآمدی اقتصادی را جبران می‌کند؟!
کوتاهی وزارت کشور در بررسی صلاحیت نامزدها مقدمه‌سازی برای فشار علیه شورای نگهبان و سخنرانی غیرقانونی روحانی بود.
سایت الف در این زمینه نوشت: ثبت‌نام حداکثری کاندیداهای مسئله‌دار به همراه افرادی که مردود شدن آنها با توجه به جرائم اثبات شده در محاکم قضایی، شکی در رد صلاحیت آنها توسط شورای نگهبان به جای نمی‌گذارد، برای تکمیل پازل‌های کناری این بازی بود.
وزارت کشور نیز، در اقدامی بی‌سابقه و مشکوک، بیش از 90 درصد این افراد را تأیید صلاحیت کرد تا با پز فضای باز سیاسی دولت، بازی را به زمین شورای نگهبان کشانده و با فشار یک «اکثریت رد صلاحیت شده بزرگ» عدم تأیید صلاحیت تعداد زیادی از نامزدها را اقدامی خارج از عرف نشان دهد. علیرغم اینکه وزارت کشور زیر نظر مستقیم شخص رئیس جمهور اداره می‌شود، اما روحانی ترجیح داد درباره این اقدام سکوت کند.
نکته کمتر دیده شده بازی «رد صلاحیت‌های دولتی» اینجاست که دقیقاً لیست عدم تأیید صلاحیت‌های وزارت کشور- حدود 6 درصد- منتقدان اصولگرای دولت را شامل می‌شود که طی عمر بیش از دو ساله دولت «شاه پرونده» کرسنت و پرونده رانت 650 میلیون یورویی را پیگیری نموده‌اند.
با رد صلاحیت کاملا قانونی و معقولانه جمع کثیری از این افراد توسط شورای نگهبان، حملات رسانه‌های زنجیره‌ای با چاشنی خط‌گیری منسجم از اتاق فکر «رد صلاحیت شدگان»، شکل گرفت که البته نتوانست تأثیری بر روی نظر شورای نگهبان بگذارد.
الف می‌افزاید: بازی «تأیید صلاحیت‌ها» در پرده آخر توسط شخص رئیس جمهور به روی صحنه رفت، صحنه‌ای که توسط وزارت کشور در هفته‌های اخیر مهیا شده بود. حمله به شورای نگهبان با کلیدواژه‌هایی چون «عمل سلیقه‌ای» و «حذف یک جناح»، صحبت‌های حزبی رئیس قوه مجریه‌ای است که قرار است هفتم اسفند ماه در قامت برگزار کننده انتخابات برآید.
می‌توان ورود آشکار روحانی با این حجم از ادبیات تند را فاز دوم پروژه فشار به شورای نگهبان دانست که فاز اول آن به صورت پنهانی شکل گرفته و با توجه به عدم تأثیر فاز اول، فاز دوم توسط شخص رئیس جمهور و در جمع استانداران که نفر اول هر دولت در هر استان است، به حساب آورد.
روحانی به خوبی از قانون خبر دارد که می‌گوید: «نظارت بر انتخابات مجلس شورای اسلامی به عهده شورای نگهبان می‌باشد. این نظارت، استصوابی، عام در تمام مراحل در کلیه امور مربوط به انتخابات جاری است.» آگاه بوده پس برای چه هدفی در کنفرانس خبری خود پس از اجرایی شدن کامل روند برجام چنین اظهار می‌کند که «اخباری که از رد صلاحیت‌ها رسیده خوشحال کننده نبوده»؟!
از سویی دیگر، روحانی، در این سخنرانی نه در مقام رئیس جمهور و مقام ملی، بلکه در قامت رئیس یک جناح سیاسی بیان شد: «ما دلمان می‌خواهد معتدلین وارد مجلس شوند...»
رقابت‌های ریاست جمهوری سال 96 بی‌شک از انتخابات مجلس 94 بی‌تأثیر نیست و روند کند و کسل کننده اقتصاد کشور، تنها یک راه برای این دولت می‌گذارد و آن تشکیل «مجلس دولت‌پسند» است. مجلسی که دائماً در عمر کوتاه خود تا زمان انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم سودای سؤال و استیضاح از وزرا را در سر نداشته باشد و بیش از همه به فکر کنار آمدن با دولت برای مهیا شدن انتخابات سال 96 باشد.
فرانس 24: استقبال کردیم چون روحانی پول زیادی با خود آورده بود!
کارشناس فرانسوی شبکه تلویزیونی فرانس 24 با وجود اختلاف‌های سیاسی ایران و فرانسه درباره تحولات مهم بین‌المللی از جمله سوریه، تأکید کرد روحانی نماینده چیزهای مهمی از جمله پول بود و استقبال گرم از وی برای پول زیادی بود که با خود به فرانسه آورده بود!
شبکه تلویزیونی فرانس 24 در میزگردی با حضور چندین کارشناس سیاسی و اقتصادی، به بررسی ابعاد سیاسی و اقتصادی سفر روحانی به فرانسه پرداخت.
این شبکه پیش از گفت‌وگو با کارشناسان، ارزش قراردادهایی که در این سفر دو روزه با طرف فرانسوی منعقد شد را 15 میلیارد یورو اعلام و تأکید کرد، این سفر هفده سال بعد از سفر محمد خاتمی به پاریس روی می‌دهد.
«پاتریکا آله مونیئر» سردبیر بخش بین‌الملل شبکه تلویزیونی «تی.اف-1» در پاسخ به این پرسش که چرا اینگونه گرم از رئیس جمهوری ایران در فرانسه استقبال شد، گفت: از روحانی استقبال بسیار گرمی به عمل آمد چرا که وی نماینده چیزهای زیادی از جمله پول زیادی بود. پیش از اعمال تحریم‌ها در ایران، شرکت‌های فرانسوی، به ویژه شرکت خودروسازی پژو فعالیت زیادی در ایران داشتند که این رابطه به یک باره قطع شد.
این کارشناس خاطرنشان کرد: فرانسه و ایران در مسائل مختلف سیاسی از جمله بحران سوریه با هم اختلاف نظرهای فراوانی دارند و باید گفت این سفر بیشتر از آنکه سیاسی باشد، اقتصادی بود.
یادآور می‌شود فرانسه ظرف یکی دو سال اخیر رشد اقتصادی نزدیک صفر درصد و بیکاری شدید و بحران اجتماعی رو به انفجار را تجربه می‌کند و بستن قراردادهای بزرگ و میلیاردی تجاری برای این کشور، حکم احیای پس از شوک و تنفس مصنوعی را دارد. فرانسه در جریان مذاکرات هسته‌ای بیشترین خباثت‌ها را به نفع اسرائیل و عربستان داشت و زد و بندهایی را هم در این زمینه انجام داده بود. نخست‌وزیر این کشور علناً از کاریکاتورهای اهانت به پیامبر اعظم(ص) توسط نشریه موهن شارلی ابدو حمایت کرد. وزیر خارجه فرانسه همچنین متهم پرونده صادرات خون‌های آلوده به ایران است.
مراقب باشید شرکت بد قول فرانسوی دوباره دست شما را در حنا نگذارد
شرکت‌های خودروساز فرانسوی که در طول تاریخ نشان داده‌اند شرکای خوبی برای ایران نیستند به چه قیمتی به بازار ایران باز می‌گردند؟
سایت «فردا» با طرح این پرسش خاطرنشان کرد: نگاهی به عملکرد گذشته شرکت فرانسوی پژو جایی برای همکاری دوباره با آن باقی نمی‌گذارد. هنوز از یادها نرفته است که اوایل سال 91، شرکت پژو که صنایع خودروسازی ایران را بیش از پیش وابسته خود کرده بود از ایران رفت تا به صنعت خودروی ایران آسیب رساند. با خروج پژو از ایران، بسیاری از واحدهای تولیدی این شرکت در ایران تعطیل شدند و حدود 8 هزار کارگر اخراج شد. حدود 10 میلیون یورو نیز از سود فعالیت‌های پژو در هر ماه کاهش یافت، و از سوی دیگر تولید ایران خودرو نیز به شدت افت کرد چرا که پژو تنها شرکتی بود که با ایران خودرو کار می‌کرد.
به دنبال رفتن پژو تولیدات ایران خودرو کاهش یافت و با کاهش تولید، قیمت‌ها بالا رفت و در نهایت ایران خودرو برای تأمین قطعات مجبور شد سراغ چینی‌ها برود! در این میان، بررسی رفتار مدیران پژو طی 23 سال حضور این شرکت در ایران نشان می‌دهد، پژو همواره در طول حضور در ایران بالاترین قیمت را بابت ارائه پکیج قطعات محصولات پژو به ایران اعمال می‌کردند، در نتیجه سود زیادی برای خودروساز ایرانی به عنوان شریک این شرکت فرانسوی باقی نمی‌ماند و حتی در برخی موارد نیز این مونتاژکاری برای ایران خودرو زیان‌آور هم بود.
یکی دیگر از نکات جالب توجه در تولید محصولات پژو در ایران، تأمین و واردات مواد اولیه لازم برای تولید پیچ و مهره بود که به عنوان یک ماده اولیه بسیار ساده از طریق واردات تأمین می‌شد. پژویی‌ها در کنار سنگ‌اندازی که مقابل داخلی‌سازی قطعات اصلی خودرو داشتند، از انتقال دانش فنی ساخت ساده‌ترین قطعات و مواد اولیه نیز خودداری می‌کردند که یکی از دستاوردهای این مسئله، تأمین مواد اولیه لازم برای تولید پیچ و مهره از طریق واردات از کره بود. اما این وابستگی پس از وضع تحریم‌های مستقیم صنعت خودرو از سال 91 کاملاً قطع شد و مواد اولیه لازم برای تولید پیچ و مهره نیز از طریق تولیدکنندگان داخلی تأمین شد. با توجه به این سابقه، سؤال اصلی از ایران خودرویی‌ها و دولتی‌ها این است که چه تضمینی وجود دارد که این خودروساز فرانسوی چند سال دیگر و پس از سودآوری دوباره براثر فشار دیگری از ناحیه غرب بار دیگر ایران را ترک نکند و به اصطلاح دست ایران را در حنا نگذارد؟