حسین راغفر در روزنامه زنجیره‌ای قانون نوشت: بودجه‌نویس بیش از اینکه به آثار بودجه‌نویسی در اقتصاد توجه داشته باشد، به ترازکردن آن توجه دارد و با این روندی که دولت‌ها پیش می‌روند 70 درصد بودجه غیر قابل تغییر و 30 درصد دیگر آن نیز تحت تأثیر نوسانات قیمت نفت است. بنابراین باید روند بودجه‌نویسی تغییر کند.
وی می‌افزاید: آنچه که در سال‌های اخیر در بودجه‌نویسی کشور کنار گذاشته شده است، مردم هستند. مردم به معنای کامل در بودجه‌نویسی اداری کشور کنار گذاشته شده‌اند. در برخی از شهرستان‌های کشور؛ به دلیل وجود صنعت بومی، کشاورزی سنتی و نبود صنایع فناوری، بخش اعظمی از درآمدهای مردم شهرستان‌ها هدر می‌رود. باید دانست آنچه از تولید کننده خرید می‌شود، بسیار نازل است؛ باید دانست صنایع در تمام کشور باید باتوجه به توانمندی‌های بومی توسعه پیدا کند. چنین اقتصادی طبعاً دلال محور بوده و تولید در آن شکل نمی‌گیرد.
دلیل اصلی ضعف بودجه نویسی در ایران دقیقاً همین جاست. امروزه بهانه دولت‌ها برای معلق کردن مسئولیت‌های قانون اساسی‌شان فقدان منابع است.
راغفر می‌گوید: اکنون که با سقوط قیمت نفت روبرو شده‌ایم، نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم در اقتصاد رکود زده شغل ایجاد شود. ما نیازمند بودجه‌ای هستیم که تابع نوسانات قیمت نفت نباشد. یکی از دلایلی که برخی از کشورها در دنیا به توسعه دست پیدا کرده‌اند، بسته شدن بسیاری از مجاری مفت‌خوارگی بوده است. طبیعی است تا هنگامی که امکان برخورداری از رانت و ربا وجود دارد، کسی به طرف توسعه حرکت نمی‌کند. امروزه شاهد هستیم عرصه‌های موفقیت دولت در مالیات گرفتن، به حقوق بگیران و در مرتبه بعدی به تولید کنندگان مربوط می‌شود.