یحیی آل اسحاق در گفت‌وگو با مهر یکی از حوزه‌های نفوذ دشمن را حوزه تعاملات اقتصادی دانست و گفت: در شرایط جدید بعد از برجام که تحریم‌ها برداشته شده است، یک فضای جدید میان ایران و طرف‌های تجاری آن در دنیا شکل گرفته و قسمتی از محدودیت‌های ایران در حوزه‌های بانکی، فعالیت‌های تولیدی و خدماتی، برداشته خواهد شد، بنابراین راه جدیدی پیدا می‌شود که این تعاملات طرفینی شکل گیرد اما در این میان فرض کنید یک شرکت آمریکایی می‌خواهد در ایران فعال باشد و نفوذ کند، بنابراین نمایندگی‌هایی که قرار است شرکت‌های آمریکایی به شرکت‌های ایرانی بدهند را از میان افرادی انتخاب کند که هم جهت با سیاست‌هایشان است، این خود حوزه نفوذ به شمار می‌رود.
وی اظهار داشت: در نوع دیگر، اگر شرکت‌های ایرانی که می‌خواهند از شرکت‌های اروپایی - آمریکایی مواد اولیه و ماشین آلات، فناوری و تکنولوژی دریافت کرده و صادرات و واردات را سامان دهند، به سمتی هدایت شوند که هم‌جهت با منافع کشورهای غربی و آمریکا باشند، آنگاه نفوذ دشمن را می‌توان به راحتی دید،‌ چرا که آنها می‌خواهند نمایندگی را به شرکتی بدهند که اهداف غیراقتصادی آنها را نیز بر اساس میل و خواست خودشان ساماندهی کرده و تامین کند.
آل اسحاق ادامه داد: به این ترتیب می‌بینید که ارتباطی بین نهادهای اجرایی همگن بین دو کشور که در جهت منافع غربی و آمریکایی حرکت کند، به طور بسیار نامحسوس وارد اقتصاد ایران شده است،‌ بنابراین نمایندگی که ایجاد خواهد شد، کاملا همخوان با ادبیات و فرهنگ و طرف غربی است و می‌تواند به راحتی، حوزه نفوذ خود را اداره کند.
وی معتقد است: در این صورت طرف غربی و آمریکایی، بر این باورند که اگر قرار باشد بهره اقتصادی آنها به فردی برسد، بهتر است به افرادی باشد که هم جهت با آنها باشند که این هم یکی از مسائل نفوذ است. در نوع دیگر، اگر نوعی از ایجاد انحصار و وابسته کردن همانطور که تجربه‌ا‌ش را در 30 سال گذشته داشته‌ایم، رخ دهد، آنگاه کالاهای ایرانی وابسته به نظام غربی می‌شوند و اختیارش هم در دست غربی‌ها است، بنابراین هر وقت که خواست آنها باشد، نمایندگی را تعطیل کرده و دیگر کالا به ما تحویل نمی‌دهند، همانطور که در سال‌های تحریم شاهد این بودیم که حتی نیازهای دارویی، آزمایشگاهی، اسکن‌ها و حتی مواردی که با جان مردم سر و کار داشتند را برای ایران تامین نکردند؛ اگرچه در برخی موارد،  به عناوین مختلف، سیستم بانکی را بهانه کردند.
آل اسحاق، حوزه دیگر نفوذ را انحصار در واردات کالاهای اساسی مورد نیاز ایران از کشورهای غربی و آمریکایی دانست و خاطرنشان کرد: اگر انحصار کالاهای اساسی ایران در دست این دشمنان قرار گیرد و شرکت‌های تامین‌کننده گندم، روغن و ذرت به صورت انحصاری در دست دشمنان باشند، آنگاه آنها سر بزنگاه می‌توانند جلوی واردات کالاها به ایران را بگیرند یا در مورد تامین قطعات یدکی واحدهای حساس بزرگ همچون نیروگاه‌ها، پالایشگاه‌ها و قطعات مربوط به چاه‌های نفت، همکاری اقتصادی با ایران به گونه‌ای باشد که انحصاری در دست آنها باشد و سر هر بزنگاهی، جریانات سیاسی بین‌المللی روی همکاری آنها با ایران تصمیم بگیرند. در این صورت، نوعی از وابستگی انحصاری به کالاهای استراتژیک آن هم به دست غربی‌ها رخ خواهد داد که این نوعی دیگر از نفوذ به شمار می‌آید، چرا که زندگی ایرانی‌ها وصل به تصمیم‌گیری‌های غربی خواهد شد.
وزیر اسبق بازرگانی در ادامه خاطرنشان کرد: نوع دیگری از نفوذ غربی‌ها در ایران، مسائل مربوط به منطقه است. هم اکنون ایران سرمایه‌ای تحت عنوان 400 میلیون نفر بازار اطراف را در اختیار دارد و موقعیت استراتژیک و سوق‌الجیشی و در نهایت، جغرافیایی سیاسی ایران به نحوی است که می‌تواند برای نفوذ دشمن نه تنها در ایران بلکه در منطقه، جذاب باشد. در واقع ایران کشوری است که با 15 کشور همسایه خود مرز مشترک داشته و به نوعی دروازه طلایی برای رسیدن به بازار 400 میلیون نفری به شمار می‌رود، همین موضوع از یک سو و رسیدن به بازار 400 میلیون نفری از سوی دیگر حوزه نفوذ را معنا می‌بخشد، چرا که بازار کشورهای اروپایی و غربی را به بازار منطقه متصل می‌کند، بنابراین از این طریق می‌توانند نیاز این مردم را تامین کرده و در بخش‌های مختلف اقتصادی، فرهنگی و سیاسی آنها نفوذ کنند.
آل اسحاق ادامه داد: این آورده بسیار بزرگی است که مزیت بسیار بالایی برای ایران به شمار می‌رود و البته باید مراقبت کنیم که آن را تحت تاثیر عوامل نفوذی با دست‌هایی که انحصاراً به برخی از کشورهایی که می‌خواهند بر ایران و منطقه تسلط داشته باشند، از دست ندهیم. در واقع ایران باید مراقب باشد که واسطه‌ای برای این کشورها نشود بلکه اگر قرار باشد روابطی هم برقرار شود، بدون تنظیم منافع ملی نباید باشد که اجازه داده شود، آنها از این موقعیت، استفاده کامل کنند بلکه اگر بخواهیم اجازه دهیم که آنها در بازارهای اطراف ما ایران را به عنوان عاملی برای رشد و توسعه اقتصادی قرار دهند باید مثلث سه جانبه‌ای از منافع برای ما، غربی‌ها و کشور ثالث شکل گیرد.