سایت نیمه تعطیل روز آن‌ لاین روز پنج‌شنبه اعلام ورشکستگی و تعطیلی کرد. این سایت از پاریس و توسط چند طیف شامل سلطنت‌طلبانی نظیر نوشابه امیری و همسرش (هوشنگ اسدی)، گروهک ملی مذهبی (تقی رحمانی، رضا علیجانی، مرتضی کاظمیان و فرزانه روستایی همسر رضا رئیس‌‌طوسی)، چپ‌های پشیمان (فرخ‌نگهدار، ملیحه محمدی و...) و برخی افراطیون مدعی اصلاحات (سحرخیز، رمضانپور، افشاری، اکبرین و...) اداره می‌شد و تحت حمایت مالی هلندی‌ها قرار داشت.
هوشنگ اسدی به صدای آمریکا گفته که «از یک سال و نیم‌پیش بودجه ما که اصلا چیز پنهانی هم نیست و از سازمان‌های غیردولتی تامین می‌شد، رو به پایان بود و دیگر نتوانستیم ادامه دهیم». این اظهارنظر البته به مفهوم این است که حامیان مالی روز آن‌لاین به درستی فهمیده بودند ادامه فعالیت این سایت چیزی جز زیان مالی و حیف و میل برخی بودجه‌های هنگفت نتیجه‌ای در بر ندارد؛ همان‌گونه که طی ماه‌های اخیر، کرکره سایت‌هایی نظیر جرس و بالاترین نیز پایین کشیده شده و گویانیوز، رادیو فردا، صدای آمریکا و رادیو زمانه هم در آستانه تعطیلی قرار دارند.
نشانه بی‌خاصیتی این طیف از رسانه‌های اپوزیسیون خارج‌نشین، مصاحبه سولماز ایکدر همکار فراری روزنامه‌های شرق، بهار، آسمان، مردم امروز و فرهیختگان با آخرین شماره روزآن‌لاین است. ایکدر اخیرا به دنبال صدور حکم 3 سال زندان از کشور گریخت. وی در مصاحبه با روز آن‌لاین و در پاسخ این سوال که «حالا که خارج شده‌ای چه فکر می‌کنی؟ یک جایی نوشته بودی اشتباه کرده‌ای.» می‌گوید: نوشتم می‌دانستم دارم چه غلط می‌کنم. آن موقعی که داشتم از مرز رد می‌شدم می‌دانستم دارم چه کار اشتباهی می‌کنم منتهی یک وقت‌هایی احساس می‌گوید درست است یا غلط است اما منطق می‌گوید شاید تصمیمی که از نظر احساسی به من فشار می‌آورد از نظر منطقی درست باشد. اگر قرار بود بروم زندان و حکم را بکشم بعد که آزاد می‌شدم، با توجه به اینکه اجازه تحصیل ندارم فرصت کار کردن‌ام هم کمتر از قبل می‌شد.
وی می‌افزاید: من ترسیدم، قهرمان نبودم و ترسیدم و آمدم بیرون با وجود اینکه خیلی دردناک بود.
وی با بیان اینکه «باید می‌ماندم و هزینه حرفی را که زده‌ام می‌دادم، اما نتوانستم» درباره امکان مبارزه در خارج کشور تصریح می‌کند: من خیلی معتقد نیستم به امکان مبارزه از راه دور یا اصلاح‌طلبی از راه دور.
همکار نشریات زنجیره‌ای در پاسخ به این پرسش که «یعنی نمی‌خواهی با رسانه‌های خارج از کشور همکاری کنی؟ داخل ایران که بودی چه تاثیری از این رسانه‌ها در داخل کشور می‌دیدی؟» می‌گوید: اگر بخواهم منصفانه بگویم برای خیلی از مردم رسانه‌های فارسی زبان خارج از کشور اعتباری را که روزنامه‌های چاپ داخل ایران دارند، ندارند. یعنی با وجود اینکه ضریب نفوذ اینترنت و ماهواره در ایران بالا رفته و خیلی خوب است که این رسانه‌ها هستند و می‌توانند چیزهایی منتشر کنند که در روزنامه‌های داخل کشور امکان انتشارش نیست، اما خیلی از رسانه‌ها دچار آفت دوری از ایران می‌شوند و آن چیزی را که برای مردم ایران دغدغه است گم می‌کنند. این یکی از مهم‌ترین آفت‌های رسانه‌‌های خارج از کشور است؛ تعدادی از رسانه‌ها دچار این مسئله شده و ارتباط منطقی با جامعه هدف‌شان را گم کرده‌اند.