(بدان ای سالک طریق حق!) گاهی اوقات شخص از نفس استیلا و غلبه لذت نمی‌برد، بلکه آن را ابزاری برای رسیدن به برخی اهداف شهوی خود می‌داند، یعنی به دنبال لذات بطن و فرج خویش است و یا می‌خواهد با ریاست، پول بیشتری بدست آورد.
این شخص شاید برای ریاستش خرج کند، اما اگر امر بین «ترک تمام اموال و لذات او»‌و «پست و مقامی که دارد» دائر شود، بالاخره کوتاه آمده و میدان ریاست و جاه را برای دیگران خالی می‌کند. لذا تهدید و تطمیع در این انسان‌ها اثر می‌گذارد، و میدان ریاست‌طلبی را برای رقبایشان باز می‌کند.
علمای اخلاق این نوع از جاه‌طلبی را از رذائل قوه شهویه می‌دانند، چون کاملا برای شهوات، جنبه مقدمی دارد و مطلوب اصلی، چیز دیگری است. (1)
____________________
1- رسائل بندگی، آیت‌الله شیخ مجتبی تهرانی، ص 308