سال 2015 سال نیروگیری مجدد طالبان و افزایش حضور داعش در افغانستان بود که علت آن می‌تواند در سه چیز باشد؛ افزایش بی‌مسئولیتی ناتو، بی‌ثباتی سیاسی در کابل، و تحول در سطوح فرماندهی طالبان.
در ارتباط با بی‌ثباتی سیاسی ذکر این نکته لازم است که دو رئیسی شدن دولت، بیشتر انرژی سیاسی حاکمان کابل را صرف تقابل میان هم (اشرف غنی احمدزی، رئیس‌جمهور در برابر عبدالله عبدالله رئیس اجرایی دولت) کرده است.
در سطح فرماندهی طالبان نیز پس از اعلام رسمی مرگ «ملاعمر»، «ملا اختر» جای او را گرفت. رهبری جدید تلاش کرد بر وجهه طالبان در میان جامعه افغانستان بیفزاید و این گروه را مردمی جلوه دهد. به همین خاطر، حملاتی که در آن، غیرنظامیان کشته می‌شدند را طالبان از خود نمی‌دانست و به اشغالگران آمریکایی نسبت می‌داد.
به هرحال، در سال جاری میلادی افغانستان به شدت امنیتی شد و طالبان مناطق تحت اشغال خود را توسعه داد که آخرین مورد این اشغالگری در استان هلمند اتفاق افتاد.
همزمان با افزایش فعالیت طالبان، حضور داعش در افغانستان نیز محسوس‌تر شد و فرماندهان ناتو و مقامات افغان نسبت به پدیده داعش و حتی احتمال سقوط شهر «جلال‌آباد» مرکز استان «ننگرهار» به دست این گروه تروریستی هشدار داده‌اند.
برخی مقامات و شاهدان عینی هم از حمایت‌های خارجی از داعش و جابه‌جایی عناصر این گروه تروریستی با هواپیما و هلی‌کوپتر خبر می‌دهند.
در ارتباط با کاهش تنش در روابط کابل و اسلام‌آباد هم تلاش‌ها و سفرهایی صورت گرفت، اما مناسبات همچنان تیره است و افغانستان، پاکستان را به حمایت از تروریسم متهم می‌کند.
کشور پاکستان هم نسبت به سال قبل کمی آرامتر بود؛ از حجم کشتارهای خیابانی مردم به دست تروریست‌ها کاسته شد و از تعداد عملیات پهپادی آمریکا و عملیات ارتش پاکستان در نوار قبایلی شمال غرب علیه تروریست‌های طالبان محلی، بسیار کم شد.
در یک جمعبندی، هر چند اوضاع داخلی پاکستان از جنبه‌های مختلف تعریفی ندارد، ولی نگاه این کشور طی ماه‌های اخیر بیشتر به بیرون از کشور بوده است.
ناآرامی‌های مرزی با هند که تلفات و خساراتی هم به همراه داشت، به خاطر دیدارهای دو جانبه در سطح سران، به سمت آرامش پیش می‌رود. عربستان نیز محل آمد و شد و پاتوق بسیاری از مقامات پاکستانی، از جمله فرمانده ارتش بود، که البته به نیاز اسلام‌آباد به دلارهای سعودی ربط پیدا می‌کند؛ سعودی‌ها خواستند پاکستان در بحران یمن فعالانه حضور داشته باشد که البته این طور نشد و عضویت پاکستان در ائتلاف سعودی- آمریکایی (به اصطلاح) ضد تروریسم هم با اما و اگرهایی همراه است.