«حسین فدایی» نماینده سابق مردم تهران در مجلس در رنجنامه‌ای خطاب به هاشمی نوشت: در این رنج‌نامه مواضع آیت‌الله هاشمی رفسنجانی و تفاوت این مواضع با مواضع حضرت امام خمینی(ره) و امام خامنه‌ای و اتهام‌های وی به نیروهای متدین و انقلابی و پیشکسوتان خون و شهادت و جبهه رفته‌ها و همچنین حمایت‌های هاشمی از عناصر جریان خیال‌پرداز غربگرا به نقد و چالش کشیده شده است.
فدایی در این رنجنامه، مبانی هاشمی در زمینه توسعه وابسته، تعدیل اقتصادی سرمایه‌داری، تهاجم و شبیخون فرهنگی، مرعوبیت وی در مقابل آمریکا، اطرافیان نفوذی و لیبرال، طبقه ممتازه و ویژه‌خوار کارگزاران، وادادگی در سیاست خارجی، قدرت‌طلبی‌های ناتمام شدنی هاشمی، عملکرد آقازاده‌های او در مسائل مالی و فکری، قطعنامه 598، فتنه 88 و ادعای اخیر ساخت بمب اتم، خاطره‌گویی‌های ناصحیح و اتهام‌های ناروا به حضرت امام خمینی‌(ره) و در مجموع تردید افکنی‌های پی‌در‌پی وی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.
به گزارش فارس، نماینده سابق مردم تهران در مجلس در پایان این رنجنامه می‌نویسد: از باب توصیه به حق از شما می‌خواهم بخاطر خدا با خدای خود خلوت کنید. به اهل بیت معصومین(ع) توسل جویید و مواضع خود را با امام(ره) عزیز و رهبر معظم انقلاب که هر دو نائب حضرت ولی‌عصر(عج) هستند و شما از متصل شدن این انقلاب به نهضت جهانی ایشان سخن گفتید، مرور و مطابقت نمایید و با شهامت آنچه مغایر مبانی انقلاب و این دو بزرگوار در فکر و عمل شماست در پیشگاه خداوند تبارک و تعالی و حضرات معصومین(ع) توبه کنید و در پیشگاه ملت ایران مواضع خود را اصلاح کنید و به قطار این انقلاب برگردید.
وی در این رنجنامه تاکید کرده است: والله امت حزب‌الله و مردم انقلابی ایران از این بازگشت خشنود می‌شوند، روح امام راحل(ره) خشنود می‌شود، قلب رهبری شاد می‌گردد، دشمنان، نظام سلطه و ایادی داخلی و خارجی شان ناکام مانده و ضربه اساسی را می‌خورند و خط نظام سلطه، نفوذ، فتنه و انحراف در داخل کور می‌شود و قطار انقلاب به سمت آرمان‌های بلندش با سرعت نور به حرکت در خواهد آمد. ولی اگر چنین نکنید، خدایی ناکرده آتش فتنه‌ای که از اظهارات و اقدامات و مواضعتان بوجود آوردید، اول دامان خود شما را خواهد گرفت و مطمئن باشید دیگر توقعی نداشته باشید و بدانید دیگر جلودار آتش و سوز سینه‌ امت انقلابی ایران اسلامی نخواهید بود و پاسخ درخور را از مردم خواهید گرفت. پس تا دیر نشده به دامان انقلاب بازگردید که به قول خودتان: سرچشمه شاید گرفتن به بیل،چو پر شد نشاید گرفتن به پیل.