علیرضا ذاکری، طراح، نقاش و کاریکاتوریست در گفت‌وگو با کیهان اظهار داشت: مجسمه «هیچ بزرگ» از نظر مفهومی به قدری واضح است که نیاز به هیچ تأویل و تفسیری ندارد. ضمن اینکه سابقه خالق این اثر یعنی پرویز تناولی هم قبل از انقلاب و هم بعد از انقلاب کاملا آشکار است و او در همه آثارش، جهان‌بینی خودش را بیان می‌کند.
وی افزود: هنرمندان گاهی براساس شرایط جامعه و زمانه به یک جمع‌بندی می‌رسند و آن را در قالب اثر هنری به مخاطب جهانی و نسل‌های کنونی و آینده منتقل می‌کنند. اما گاهی نیز آثار آنها براساس سفارش کارفرما شکل می‌گیرند. آثار پرویز تناولی نیز می‌تواند جزو هر دو دسته باشند! اما در نهایت اثر هنری به صاحب اثر تعلق می‌گیرد و بیانگر اعتقادات شخصی تلقی می‌شود و می‌‌تواند  ربطی به مسائل جامعه نداشته باشد. اما وقتی در سیستم فرهنگی کشور روی آثار یک هنرمند این همه سرمایه‌گذاری می‌شود - هم در گذشته و هم در حال - تا در سطح جهانی مطرح  شود، مخاطب جهانی با آن ارتباط برقرار می‌کند و جهان‌بینی شخصی آن هنرمند را به کل جامعه ایران تعمیم خواهد داد.
برگزیده مسابقه کارتون «آیلان» ادامه داد: تناولی سال‌ها کار کرده و لابد به این نتیجه رسیده است که همه چیز پوچ است. این تفکر و آثار او دچار یک تناقض است. اگر هیچ چیز وجود ندارد پس آثار خلق شده توسط تناولی چیست؟ این آثار سندی معنایی هستند دال بر اینکه همه چیز در جهان وجود دارد و ثبت می‌شود.
ذاکری تصریح کرد: معمولا در حراجی‌های هنری جهان، صرفا اهداف تجاری دنبال نمی‌شود بلکه برگزار کننده‌های این حراجی‌ها، اهداف فرهنگی و سیاسی را هم دنبال می‌کنند. به نظر می‌آید برگزار کننده‌های این حراجی‌ها با حمایت از آثار تناولی، پیام «هیچ» او را از جامعه ایران به جهانیان مخابره می‌کنند! ایران  کشوری‌ست با پشتوانه چند هزار ساله فرهنگ و تمدن! چطور این اثر هنری می‌تواند نمایندگی فرهنگ چنین کشوری را بر عهده بگیرد؟ این در حالی است که هنرمند می‌تواند به قرائتی شخصی از جامعه خود برسد که هیچ ربطی به کل آن جامعه نداشته باشد!
این هنرمند کاریکاتوریست در پایان تأکید کرد: مسئولان باید پاسخگو باشند که چرا از اثر «هیچ» تناولی بطور عمومی رونمایی کرده‌اند!  این اثر تا چه حد با اهداف جامعه و انقلاب ارتباط معنایی دارد؟