در ابتدای این یادداشت آمده است، شاید برای ریاست محترم جمهور جالب باشد که بدانند با شکایت دستگاه‌های مختلف دولتی و شبه دولتی، مدیران خبرگزاری‌ها و روزنامه‌های منتقد بخش قابل توجهی از وقت خود را در دادگاه می‌گذرانند و توقیف و محاکمه و تذکر، بخشی از زندگی روزمره آنان را تشکیل می‌دهد. شاید اگر قوه قضائیه مستقل نبود و به نحوی در ید قدرت دولت قرار داشت، رسانه‌های منتقد به شرایط بسیار بدتری از آنچه امروز هست، گرفتار می‌شدند.
در بخشی دیگر از یادداشت موسوی آمده؛ آخرین احضاریه‌ای که  از این قماش به دست اینجانب رسیده، بابت پرونده فخیمه «کرسنت» است و می‌دانم که در همین خصوص، چند رسانه و نماینده مجلس نیز همچون من دادگاهی خواهند شد. رئیس جمهور محترم عنایت داشته باشند که این دادگاهی شدن‌ها حتی به واسطه ورود به ماهیت پرونده و احیاناً اتهام زنی به افراد نیست بلکه دقیقاً به خاطر «حرف زدن درباره کرسنت» است!
در پایان این یادداشت تاکید شده است، در این باره گفتنی بسیار است اما تنها به بیان یک آرزو بسنده می‌کنم.‌ای کاش جناب آقای روحانی که در روز تنفیذ حکم ریاست جمهوری‌شان در حسینیه امام خمینی(ره) به خداوند پناه بردند از استبداد رای و بستن دهان منتقدان، امروز که پس از 3 سال پا به نمایشگاه مطبوعات گذاشتند، به جای سرکوفت زدن به رسانه‌ها و ابراز ناراحتی از اینکه برخی از آنان حاشیه امن دارند، مسئولان وزارت ارشاد را مواخذه می‌کردند که چرا جای منتقدان در این نمایشگاه خالی است؟