شاید بعضی‌ها خرده بگیرند و زبان به ملامت بگشایند که آنچه را حضرت ایشان در خلوت گفته‌اند، چرا به جلوت آورده‌ای؟ پاسخ اما، این است که آن کلام نورانی اگرچه در یک جمع کم‌شمار گفته شده است ولی گستره مخاطبانش به پهنای همه جهان است و صدالبته، شایسته نیست پنهان بماند. از این روی، آنچه از زبان امام خامنه‌ای بر این خامه می‌دود، بر فرض که «فضولی قلم»! باشد، از نوع بیان «فضل» است و به قول شیخ شهاب‌الدین سهروردی:
گر عشق نبودی و غم عشق نبودی
چندین سخن نغز که گفتی، که شنودی؟
ور باد نبودی که سر زلف ربودی
رخساره معشوق به عاشق که نمودی؟
ماجرا به حضور یکشنبه شب رهبر معظم انقلاب در جمع خانواده سردار شهید، حسین همدانی مربوط است. در آن جمع صمیمی و نورانی، یکی از نزدیکان سردار شهید در وصف ایشان می‌گوید؛ شهید همدانی از ژرفای دل شکرخدای مهربان را به‌جای می‌آورد که به او توفیق و موهبت حضور در دوران امام خمینی - رضوان‌الله تعالی علیه- را عنایت فرموده است و حضرت آقا می‌فرمایند؛ حق داشت و بایسته بود که خدا را بر این نعمت بزرگ شاکر باشد و آن کلام نورانی را می‌آورند؛ امام خمینی(ره) در مرتبه‌ای از عظمت و بلندای فضیلت بود که اگر ما دوران آن امام بزرگوار را درک نکرده و بعدها وصف ایشان را در صفحات تاریخ می‌خواندیم، بسیاری ازآنچه  درباره عظمت و فضیلت حضرتش آمده بود، برایمان باور کردنی نبود - و یا به سختی قابل باور بود- و در ادامه می‌فرمایند، من این نکته را در دوران حیات حضرت امام(ره) با خود ایشان هم در میان گذاشته بودم...
بازهم از حضرت آقا در وصف امام راحلمان(ره) است؛
«او به همه فهماند که انسان کامل شدن و علی‌وار زیستن و تا نزدیکی مرزهای عصمت پیش رفتن، افسانه نیست»و «این انقلاب بی‌نام خمینی در هیچ جای جهان شناخته شده نیست»... و دهها، بلکه صدها نمونه دیگر از این دست که نشان می‌دهد، رهبر الهی را، رهبر الهی می‌شناسد.

حسین شریعتمداری