پس از این ذکر مصیبت، استاد لیثی با همان حال غریب و بغض کرده و با چشمانی نمناک آماده تلاوت قرآن کریم شد و در ابتدای این تلاوت حالت حزن و بغض آلودگی مشهود است. وی آیات 189 تا 195 سوره مبارکه «آل‌عمران» را با تأسی و الهام از ذکر توسل از مقام شامخ «اباعبدالله(ع)» در مقام بیات و اوج و فرودهای خاص تلاوت کرد.
در این تلاوت زمانی که استاد محمد اللیثی به آیه رَبَّنا إِنَّکَ مَنْ تُدْخِلِ النَّارَ فَقَدْ أَخْزَیْتَهُ وَ ما لِلظَّالِمینَ مِنْ أَنْصارٍ، رَبَّنا إِنَّنا سَمِعْنا مُنادِیاً یُنادی لِلْإیمانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّکُمْ فَآمَنَّا رَبَّنا فَاغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَ کَفِّرْ عَنَّا سَیِّئاتِنا وَ تَوَفَّنا مَعَ الْأَبْرارِ، رَبَّنا وَ آتِنا ما وَعَدْتَنا عَلى‏ رُسُلِکَ وَ لا تُخْزِنا یَوْمَ الْقِیامَةِ إِنَّکَ لا تُخْلِفُ الْمیعادَ می‌رسد چنان با سوز و بغض در گلو تلاوت می‌کند که فضای عجیبی ایجاد می‌شود.
بنا بر گفته خود لیثی، این تلاوت ماندگارترین تلاوتش بوده، وی قاری اهل سنت بود اما دوست داشتن اهل‌بیت(ع) در بین مسلمانان همگانی است و اعتقاد قلبی دارم که قاریان قرآن کریم چه شیعه و چه سنی در هرکجا که تلاوت خود را به محبت اهل‌بیت(ع) گره زدند تلاوتی ماندگار و اثرگذار شد.
 اساتید قرآن کریم درمصر پس از شنیدن تلاوت و انتشار این اثر برجسته، محمد اللیثی را هم استاد نامیدند و او نیز در آخرین مصاحبه‌های عمرش گفت که به یاد‌ماندنی‌ترین و بهترین شب عمرش در ایران گذشت و در این شب تلاوتی ماندگار را به یادگار گذاشت، همچنین تأثیر ذکر مصیبت امام‌حسین(ع) و یاران وفادارش چنان این قاری مصری را منقلب کرد که تا دو روز پس از حضور در آن مجلس نیز روی پای خود می‌زد و اسم سید‌الشهداء را صدا می‌زد و دائم دخیلک یا عباس، دخیلک یا عباس می‌گفت.
از: فارس