در آستانه ماه محرم و روزهایی که دل‌ها در عزای سالار شهیدان داغدار و چشم‌ها اشکبار است، این ستون را به گونه‌ای دیگر می‌نگاریم و سهم امروز را به بخشی از قصیده دلنشین و غم‌افزای مرحوم قیصر امین‌پور اختصاص می‌دهیم:


خوشا از دل نم‌ اشکی فشاندن
به آبی آتش دل را نشاندن
خوشا زان عشقبازان یاد کردن
زبان را زخمه فریاد کردن
خوشا از نی خوشا از سر سرودن
خوشا نی نامه‌ای دیگر سرودن
نوای نی نوایی آتشین است
بگو از سر بگیرد، دلنشین است
نوای نی نوای بی‌نوایی است
هوای ناله‌هایش، نینوایی است
قلم، تصویر، جانکاهی است از نی
علم، تمثیل کوتاهی است از نی
خدا چون دست بر لوح و قلم زد
سر او را به خط نی رقم زد
غم نی بند بند پیکر اوست
هوای آن نیستان در سر اوست
سرش بر نی، تنش در قعر گودال
ادب را گه الف گردید، گه دال
ره نی پیچ و خم بسیار دارد
نوایش زیر و بم بسیار دارد
سری بر نیزه‌ای منزل به منزل
به همراهش هزاران کاروان دل
چو از جان پیش پای عشق سر داد
سرش بر نی، نوای عشق سر داد
به روی نیزه و شیرین زبانی
عجب نبود ز نی شکر فشانی
اگر نی پرده‌ای دیگر بخواند
نیستان را به آتش می‌کشاند
سزد گر چشمها در خون نشینند
چو دریا را به روی نیزه بینند
شگفتا بی‌‌سر و سامانی عشق
به روی نیزه سرگردانی عشق
ز دست عشق در عالم هیاهوست
تمام فتنه‌ها زیر سر اوست