سال 1355 برای آموزش اصول و قواعد جنگ‌های پارتیزانی راهی سوریه شد و در اردوگاه‌های نظامی  جنبش امل دوره‌های رزم چریک شهری و نبرد پارتیزانی را طی کرد.
پس از قیام خونین 19 دی 1356، و سرکوبی خیزش روحانیت و مردم شهر قم، محمد یک رشته عملیات چریکی فشرده و ضربتی را علیه تاسیسات سیاسی – امنیتی و مراکز به ظاهر فرهنگی رژیم و حامیان آمریکایی آن، طراحی و اجرا کرد.
به گفته سردار سرلشگر  محسن رضایی: «محمد» از بنیانگذاران اصلی سپاه بود. او یکی از دوازده نفری بود که سپاه را پایه‌گذاری کردند. البته برخی از این افراد، مثل شهید محمد منتظری و ... بعد‌ها به شهادت رسیدند.
عموم مردم کردستان لقب «مسیح کردستان» را به او پیشکش کرده‌اند. او همواره از دوربین‌های تلویزیونی و میکروفون‌ها گریزان بود. یکی از دوستانش در این باره می‌گوید: سعی داشت گمنام باشد. سعی می‌کرد وجودش در جامعه مطرح نشود. معتقد بود که تمام اجر یک کار، در گمنامی عامل آن است.
بارها با لحنی موکد گفته بود: خدا ما را به واسطه همین شهید داده‌ها امتحان می‌کند. مبادا با غفلت از آنها، سختی و عذاب خدا را برای خودمان بخریم!.
 در1 خرداد  1362، «محمد» به همراه 5 تن دیگر از فرماندهان، به قصد انتخاب محلی مناسب برای استقرار تیپ ویژه شهدا، شهرستان مهاباد را ترک کرد. با عبور از سه راهی مهاباد – نقده خودرو حامل محمد و دوستانش به مین برخورد کرد.
وقتی بالای سرش رسیدیم، همان تبسم گرم همیشگی را بر لب داشت اما شهید شده بود.
سردار شهید «حاج همت» 6 ماه پیش از شهادتش در کربلای خیبر گفته بود: «...بروجردی شناخته نشد. بروجردی هنوز، نه بر ملت ایران و نه بر تاریخ ما شناخته نشده. تصور من این است که زمان بسیاری باید سپری شود تا بروجردی شناخته بشود. شاید خون رنگین بروجردی، این بیداری را در ما بوجود بیاورد!.»