آنچنان که کارشناسان فرهنگی معتقدند دانشجوها برای مسئولین دانشگاه؛ و خاصه مسئولان فرهنگی آن؛ با توجه به رسالت ویژه‌ترشان می‌باید حکم فرزندانی را داشته باشند که در این محیط قرارگرفته و باید از هر لحاظ رشد کنند، چه آن طور که آن مرد بزرگ می‌گفت: «دانشگاه مبدأ تمام تحولات است.»
هرچند بررسی برخورد و عملکرد مسئولین فرهنگی دانشگاه‌ها چیز دیگری را نشان می‌دهد. آنها اغلب نه تنها چون پدری مهربان نگران فرزندانشان نیستند، که با کمال تعجب آنها را به سوی ابتذال و ویرانی هم سوق می‌دهند.هنوز چند هفته‌ای بیشتر از آغاز سال تحصیلی نگذشته است که برنامه‌هایی ضد فرهنگی و به ‌دور از شأن دانشگاه و دانشجو را در دانشگاه‌های اصفهان و صنعتی شریف شاهد هستیم.
برگزاری جشن‌هایی بدون محتوا و بی‌هدف در دانشگاه اصفهان، با روتوشی از اهداف زیبا و جذاب، مثل جشن پروانه‌های امید، برگزاری کنسرت موسیقی در این برنامه و برگزاری تئاتری بی‌مضمون و در بین آن پخش موسیقی طرب‌انگیز و حرکات موزون دانشجویانی که نمی‌توان ایشان را دانشجو نامید و البته اوضاع اسف‌بار حجاب در دانشگاه؛ که راستی شایسته‌ یک بانوی دانشجو نیست.
هرچند به درستی روشن نیست بر این برنامه که در ساعات پایانی روز برگزار شده هیچ نظارتی از طرف مسئولین دانشگاه اصفهان بوده است یا خیر؟ معلوم نیست برای مسئولین فرهنگی دانشگاه کار فرهنگی چطور تعریف می‌شود که دروازه‌ها را برای کار به ‌اصطلاح فرهنگی باز گذاشته و نظارت شایسته و پدرانه‌ای بر آن ندارند.
برنامه‌ اجرای فلان ابزار موسیقی که شاید در ابتدا به ‌آرامی است، ولی به نظر آرامشی پیش از توفانی است که بی‌توجه به تأکیدات فرهنگی‌ترین فرد این کشور، مسئولین دانشگاه فضا را برای ترویج موسیقی بازکرده‌اند، کاری که اصلا رسالت و وظیفه‌ دانشگاه و دانشجو نیست. و کانون‌های فرهنگی که شاید به اسم کانون فرهنگی‌اند، ولی ظاهرا بویی از کار فرهنگی در این کانون‌ها و برنامه‌هایشان دیده نمی‌شود و متأسفانه تنها به فضایی برای جمع شدن بعضی از دانشجویان دختر و پسر تبدیل‌شده است.افزون بر این, وضعیت نامساعد فرهنگی دانشگاه صنعتی شریف نیز اگر بدتر از دانشگاه اصفهان نباشد, یقینا بهتر از آن نیست. در همین راستا روز گذشته اولین المپیاد ورزشی/فرهنگی درون دانشگاهی دانشگاه صنعتی شریف به مناسبت پنجاهمین سال تاسیس دانشگاه و بزرگداشت روز تربیت بدنی و ورزش برگزار شد.این مراسم با حاشیه‌های جالبی از جمله اجرای متفاوت دو مجری مشهور ورزشی همراه بود اما نکته قابل توجه اجرای گروه موسیقی دانشجویی این دانشگاه بود که باید جنبه‌های مختلف آن را بررسی کرد.
علی‌رغم آنچه در صحبت‌های اخیر مقام معظم رهبری بالاخص در دیدارشان با دانشجویان در خصوص برگزار نشدن کنسرت مورد تاکید قرار گرفت اما با آغاز سال تحصیلی و در اکثر مراسمات ورودی‌های جدید به هر نحوی برگزاری کنسرت و هم‌آوازی دختران و پسران دانشجو را در دانشگاه‌ها شاهد بوده‌ایم.
این در حالی است که چندی پیش ضیاء هاشمی معاون فرهنگی وزارت علوم از تدوین ضوابط برگزاری کنسرت در دانشگاه‌ها خبر داده بود و در پاسخ به این سوال که بالاخره آیا در سال تحصیلی جدید شاهد برگزاری کنسرت در دانشگاه‌ها خواهیم بود یا خیر نیز تاکید کرده بود: اجازه دهید چارچوب و ضوابطی که درصدد تدوین آن هستیم ابلاغ شود تا آن موقع با قاطعیت درباره چگونگی اجرایی شدن این ماجرا صحبت کنیم.حال چند هفته‌ای از مهر ماه می‌گذرد و هیچ خبری از تدوین این ضوابط و ابلاغ آن به دانشگاه‌ها نشده است و هر که در این راه به حسب علاقه و نظراتش عمل می‌کند نکته قابل توجه این است که اکثر قریب به اتفاق مسئولین دانشگاهی نیز تاکید زیادی بر نظرات مقام معظم رهبری در خصوص برگزاری اینگونه مراسم‌ها دارند اما چیزی که ما شاهد هستیم خلاف آن را ثابت می‌کند.
دست آخر اینکه به نظر می‌رسد پاسخگویی به این سوالات می‌تواند گره از بسیاری از مشکلات فرهنگی دانشگاه‌ها باز کند، دردهای فرهنگی که رهبر فرزانه انقلاب بعضی شب‌ها به خاطر آن چشم به خواب نمی‌بندند.
آیا واقعا آزادی و هدف از حضور دانشجو در دانشگاه چیست؟ آیا هدف دانشگاه انسان‌سازی و رشد قابلیت‌های فردی و جمعی در جهتی مناسب‌تر نیست؟ آیا مسئولان دانشگاه نباید بستری را برای رسیدن به این مهم فراهم کنند؟ آیا نباید در بستر قانون‌مداری، رشد همه‌جانبه را هم برای دانشجو و هم برای استاد فراهم کرد؟
با این وجود, امید است تا مسئولان فرهنگی وزارت علوم و ایضا مدیران فرهنگی دانشگاه‌ها تدابیری را در راستای بهبود عملکرد فرهنگی دانشجویان زیرمجموعه خود اتخاذ نمایند تا خدای ناکرده, حکایت جو فرهنگی دانشگاه‌ها به حکایت نوشدارو بعد از مرگ سهراب تبدیل نشود!
*برگرفته از؛ SNN.IR