سرویس ورزشی-
 المپیک 2016(ریو- برزیل) در راه است و ورزشکاران ایران در رشته‌های مختلف ورزشی در تکاپوی کسب سهمیه و راه یافتن به این بزرگترین رویداد ورزشی دنیا هستند که هر 4 سال یکبار برگزار می‌شود. المپیک اگر برای کشورهایی که از مقدمات و پیش‌شرط‌ها و مراحل ابتدایی عبور کرده و به آن درجه از کیفیت رسیده که بیشتر به کمیت فکر کنند، برای ورزش کشورهایی که هنوز در بند مقدمات و انجام یا عدم انجام بدیهیات عقلایی هستند، می‌تواند بیشتر از سویی، میدان آزمایش و عرصه‌ای برای محک خوردن برنامه‌ها و اقدامات باشد و از سوی دیگر میدانی روشن و قابل لمس برای مقایسه واقع‌بینانه خود با ورزش کشورهای پیشرفته باشد ، برای کشورهای گروه دوم صرف حضور، آن هم حضور پرتعداد و با کیفیت در درجه اول اهمیت قرار داد و مدال‌آوری با همه اهمیتش در مرحله بعدی قرار می‌گیرد. این گروه از کشورها که هنوز در دنیا صاحب ورزش نیستند و در یک یا دو یا حداکثر در چند رشته حرف‌هایی برای گفتن دارند، نباید هرگز از واقعیات غافل شوند و با تمرکز روی مدال‌آوری و کسب گردن‌آویزهای هرچه بیشتر به خودفریبی مهلک دچار شوند که از کشورهای صاحب ورزش فاصله‌ای ندارند و حداکثر چند مدال دیگر می‌توانداین فاصله را بپوشاند!
واقعیت این است که ورزش ما جزو گروه دوم قرار دارد. المپیک برای ما، هم می‌تواند عرصه‌ای برای افتخارآفرینی و توجه به کمیت باشد و هم باید کلاس درس و میدانی برای محک خوردن برنامه‌ها و مقایسه با کشورهای صاحب ورزش و پیشرو در این حوزه باشد و این دومی خیلی مهمتر از اولی است چرا که توجه به واقعیات و پرداختن به اندازه‌ها و ارزیابی‌ها و... خیلی بهتر از خودفریبی و غرق شدن در شادی‌های زودگذر ناشی از کسب چند مدال در چند رشته همیشگی است و خیلی بیشتر برای آینده ورزش ما می‌تواند سودمند باشد.
باری، ورزش و ورزشکاران ما این روزها سخت درگیر رقابت‌هایی هستند که «سهمیه المپیک» هم جزو امتیازات آن است. تاکنون چند ورزشکار ما در چند رشته موفق به کسب سهمیه شده و مجوز حضور در المپیک پیدا کرده‌اند، اما تعداد سهمیه کسب شده هنوز راضی کننده نیست، ضمن اینکه هنوز فرصت برای کسب جواز حضور در این میدان بزرگ باقی است. در این میان وضعیت رشته‌های به اصطلاح «توپ و تور»ی‌ ما، مثل والیبال و بسکتبال قابل تأمل و توجه است. این دو رشته که در سال‌های اخیر در هر میداني موفق و بسیار فراتر از گذشته خود ظاهر شده‌اند، و حتی در میادین «جهانی» هر دو رشته حضورداشته‌اند به تازگی در مسابقاتی که در آن پای «سهمیه المپیک» هم در میان بود، نه توانستند سهمیه مورد نظر را مال خود کنند و نه حتی از لحاظ «کیفی» قابل قبول و در نزد علاقمندان راضی کننده ظاهر شوند. این در حالی است که همان طور که بارها گفته و تأکید شده است، صرف حضور در المپیک برای رشته‌هایی رو به رشد یعنی والیبال و بسکتبال و... که در مسیر حرکت رو به جلو قرار دارند، امری بسیار حیاتی، روحیه‌بخش و امیدوارکننده است. بنابراین مسئولان این رشته‌ها و همچنین مسئولین ارشد ورزش باید برای اینکه در میادین آینده و فرصت‌های باقیمانده، نتیجه مطلوب حاصل شود و علی‌رغم دشواری‌ها راه رسیدن این رشته‌ها به المپیک هموار شود، بدون رودربایستی و مصلحت اندیشی‌های مخرب و... با قاطعیت و اقتدار و رعایت مصلحت ورزش و جلب رضایت علاقمندان، «بهترین تصمیم»ها را اتخاذ کنند.
نکته بعدی هم تکرار حرف همیشگی ماست که برای اینکه ورزش ما در مسیر پیشرفت قرار بگیرد، برای اینکه رشته‌های مستعد و گوناگون ورزشی در میادین مختلف به «حق» خود برسند و از «درون» کسی و جریانی و تفکری مانع آنها نشود، و... برای اینکه کشور عزیز ما جزو کشورهای «صاحب ورزش» دنیا به حساب بیاید و این راه سخت و طولانی، اما طی شدنی را طی کند و... باید فراتر از کارهای روزمره و برنامه‌های مقطعی به اقدامات ساختاری و ریشه‌ای روی آورد و بهای بیشتری داد. باید خود را برای در افتادن با موانع و مشکل‌سازان و طرفداران «وضع موجود»، آماده و مجهز کرد.
به دریا مرو گفتمت زینهار
وگر می روی تن به طوفان سپار
مسئولان محترم ورزش از ابتدای مسئولیت خود به موضوع «ورزش پاک» تکیه داشته‌اند و اخیراً نیز یکی از معاونان محترم وزارت ورزش بار دیگر بر این نکته تأکید کرد و آن را جزو برنامه‌های وزیر محترم فعلی ورزش برشمرده است. ما اولاً خوشحالیم که از زبان مقامی مسئول در ورزش آن هم بعد از تقریباً دو سال از زمان آغاز مسئولیت حرف از «ورزش پاک» و یادآوری شعارهای اولیه که حکایت از وفادار بودن به آن دارد، می‌شنویم، ثانیاً عرض می‌کنیم اصولاً پیشرفت ورزش در گروی پاک کردن آن از زشتی‌ها و پلشتی‌ها و آفاتی است که منفعت طلبانه یا حتی مغرضانه و بانیات و اهداف غیرورزشی (فرهنگی، سیاسی و...) آن را محاصره کرده و می‌خواهند تعیین کننده مسیر و نحوه اداره و کار و بار آن باشند، و در سایه غفلت و عدم جدیت برخی مسئولین دیروز و امروز ورزش  تا حد زیادی هم متأسفانه موفق بوده‌اند! و ثالثاً ما هم همان حرف دو سال پیش را که در واکنش به وعده مسئولان جدید ورزش درباره «ورزش پاک»، مطرح کردیم، تکرار می‌کنیم که هدف و نیت شما قابل قبول و خوشحال کننده است، اما برای تحقق آن باید تدبیر لازم را به خرج دهید و برنامه‌کارساز را تدارک ببینید و... مهمتر از همه خود را از هر نظر روحی،‌جسمی،‌فکری و... آماده کرده باشید که:
سمندر نه ای، گرد آتش مگرد
که مردانگی باید آنگه نبرد
این را هم از آن نظر یادآور شده و می‌شویم که پیش از این هم برخی اخلاف شما حرف از ورزش پاک و سالم‌سازی محیط ورزش و... زده‌اند، اما... در عمل با فشارها و جوسازی‌ها و شانتاژها و... ضربات بیرونی و درونی... عاقبت از پا در افتاده و ... چرخ ورزش به کام فرصت‌طلبان چرخیده است... همان فشارها و شانتاژهایی که امروز شما دارید آن را تجربه می‌کنید و برخی رسانه‌ها در این‌باره طبق معمول ابزار قوی جریانات نفوذی ورزش هستند و آنجا که اقدام و برنامه شما به ضرر آنهاست، افکار عمومی را علیه شما بسیج می‌کنند و حتی بعضی مسئولان را در مراکز حساس تحت تأثیر القائات خود قرار می دهند و... با این همه تردید نداریم اگر مسئولان ورزش در عمل به شعار «ورزش پاک» وفادار باشند، و در راه تثبیت و برقراری آن، پایداری کنند، ورزش ما دیر یا زود در مسیر پیشرفت - که یکی از اهداف بزرگ انقلاب اسلامی است- به حرکت درخواهد آمد و برای رسیدن به میادین مهمی چون المپیک،‌خیلی از موانع داخلی رفع خواهد شد و بسیاری از اما و اگرهای خودساخته از سر راه آن کنار خواهد رفت.
 سردبیر