(بدان ای سالک عزیز!) تواضع به معنای فروتنی و افتادگی است. خداوند در سوره فرقان آیه 63 می‌فرماید: بندگان (خاص خداوند) رحمان، کسانی هستند که با آرامش و بی‌تکبر بر زمین راه می‌روند، و هنگامی که جاهلان آنها را مخاطب سازند (و سخنان نابخردانه گویند) به آنها سلام می‌گویند (و با بی‌اعتنایی و بزرگواری می‌گذرند).
از حضرت رضا(ع) سؤال شد: تواضع چیست و حد آن کدام است و چه کسی متواضع شمرده می‌شود؟ فرمود:‌ تواضع درجاتی دارد. از جمله اینکه متواضع دوست می‌دارد بذل و انفاق را به همان طریق که دوست می‌دارد اخذ و انفاق را، منظور این است به همان اندازه که از اعطای دیگران خرسند می‌گردد، از بخشش خود نیز به دیگران خوشوقت خواهد بود.
متواضع مرتکب گناه و خطا شود، با عمل نیک اثر آن خطا و گناه را از بین می‌برد«ان الحسنات یذهبن السیئات» متواضع صاحب گذشت است خشم خود را فرو می‌برد، اگر کسی به او بدی نمود از او می‌گذرد. متواضع مقام و منزلت خود را می‌داند، در هر مقامی که باشد با قلب سلیمی که دارد در جای خود می‌نشیند.»
امام علی(ع) در خطبه325 مؤمن را چنین توصیف می‌کند: مؤمن خودخواه و متکبر نیست. به خواست نفس توجهی ندارد. نفسش در نزدش خوار و خفیف است.(1)
______________
1- مقامات معنوی، محسن بینا ج2، ص 80