در این متن می‌خوانیم: «حاجیان در حَرم امن نفس نفس می‌زدند. لب‌های تشنه در گرمای حجاز 5000 حاجی طعم بوسه بر حجرالاسود این خال لب یار را می‌چشند. مکر و حیله فرزندان ابوسفیان کار خودش را کرد. هزاران خانواده ضجه می‌زنند. یک امت به عزا می‌نشیند. پیکر‌های مطهر هنوز دست فرزندان ابوسفیان و ابن سعد است. زخم زبان ابن مرجانه بر جگر داغدیده زینب کبری (س) به وسیله لشکر سایبری حزب بهائیان نمک می‌شود بر زخم خانواده‌های داغدار:«که دیدید خدا چه به روزتان آورد».و این تنها صدای زینب (س) است که تاریخ را می‌شکافد و در جواب ابن مرجانه می‌فرماید: «ما جز زیبایی نمی‌بینیم» اما همه مدعیان حقوق بشر خفه شده‌اند بوق‌هایی که برای مرگ ندا آقا سلطان در یک لحظه دو میلیارد انسان را پای رسانه‌ها میخکوب کردند ندایشان درنمی‌آید.  بیش از یکصد دوربین از زوایای مختلف این کشتار فجیع را ثبت کرده‌اند اما دریغ از پخش یک فریم فیلم. بوزینه‌های ابوسفیانی مست از به بارنشستن مکرشان می‌رقصند و رجز می‌خوانند که: «بعد از یمن ... ایران.» معاویه هم پس از به بارنشستن مکرش به دست ابن ملجم احمق در به شهادت رساندن امیرالمومنین (ع) سرمست از پیروزی می‌رقصید، اما امیرالمومنین(ع) با تمام وجود فرمود:«به خدای کعبه رستگار شدم.» بی‌خبرانِ ره عشق چه می‌فهمند که علی (ع) و دخترش چه دیدند که با گفتارشان مستی از سر قاتلان پراندند و امروز پژواک زمزمه امیرالمومنین(ع) از زبان مبارک نایب امام عصر (عج) روحی فدا رعشه به اندام مفتیان و شاهزادگان مهمان‌کش انداخت، گویی در یک لحظه دیدند «ریاض»شان خاکستری خواهد شد بر سرشان. و اینک زوزه‌کشان سرتعظیم در مقابل ملت ایران فرود آوردند.»