یکی از دانشجویان به نام مهدي پيريايي در گفت‌وگو با سایت بسیج سازندگی درباره چگونگي ورود به عرصه توليد گياهان دارويي مي‌گويد: «در دوره كارشناسي دانشگاه با توجه به ويژگي‌ها و نگاه‌هاي مشترك، يك گروه 5 نفره دانشجویی درست كرديم. همه ما معتقد بوديم كه به جاي تلاش براي استخدام شدن در يك نهاد دولتي و پشت ميزنشيني پس از فراغت از تحصيل، بايد همزمان با تحصيل، وارد كار توليد شويم و از تحصيلات دانشگاهي‌مان استفاده كنيم. در ابتدا با توجه به بحران كم آبي در منطقه همدان، كار را با كشت گياهان كم آب نظير زعفران و بابونه آلماني آغاز كرديم. توليد خوبي داشتيم اما به سرعت متوجه شديم تا زماني كه محصول را به صورت فله‌اي مي‌فروشيم، سود اصلي به جيب واسطه‌ها مي‌رود و بايد خودمان كار بسته‌بندي و فرآوري محصولاتمان را برعهده بگيريم تا به سود مناسبي دست پيدا كنيم.»
اين فعال اقتصادي با اشاره به چالش‌هاي پيش روي گروه 5 نفره‌شان، خاطرنشان مي‌كند: «متوجه شديم كه شرط اصلي عرضه محصولات گياهان دارويي در داروخانه‌ها، عطاري‌ها و بقالي‌ها داشتن كد بهداشتي است و كد بهداشتي هم از رهگذر استقرار در شهرك صنعتي محقق مي‌شود و دريافت آن شرايط سختي دارد. در نتيجه به همراه دوستانمان حدود 70 ميليون تومان پول جمع كرديم و در شهرك صنعتي 3000 متر زمين خريديم. بعد از آن براي دريافت كد بهداشتي نزديك به دو سال دوندگي كرديم و در آستانه دريافت اين كد بهداشتي به ما اعلام شد از وامي كه قرار بوده از منبع صندوق توسعه ملي اختصاص داده شود، خبري نيست زيرا گياهان دارويي از اولويت صندوق توسعه ملي خارج شده است!»
مهدي پيريايي مي‌افزايد: «در همين حين شهرك صنعتي هم مدام تهديد مي‌كرد كه چون هنوز مجوز دريافت نكرده‌ايد، به زودي زمين را از شما پس مي‌گيريم، با اينكه زمين را مجاني به ما نداده بودند و ما آن را خريداري كرده بوديم. در نهايت زمين را از ما پس گرفتند و مبلغ زيادي بابت هزينه شارژ از پول زمين كم كردند و باقي رقم پرداختي را به ما بازگرداندند. دلم نمي‌خواست بچه‌ها متفرق بشوند و كار را همين‌جا رها كنيم. به دنبال راهي جديد براي ورود به عرصه توليد بوديم كه متوجه شديم اگر تحت عنوان مشاغل خانگي اقدام كنيم، راه آسان‌تري براي دريافت مجوز خواهيم داشت. با پول باقي مانده از شهرك صنعتي، يك كارگاه 400 متري در يكي از روستاهاي نزديك به ملاير اجاره و استانداردهاي بهداشت را در آن اجرايي كرديم و سرانجام موفق به دريافت مجوز شديم.»
اين كارشناس گياهان دارويي ادامه مي‌دهد: «برخي از گياهان دارويي را در زمين پدر بزرگم كشت مي‌كرديم و برخي ديگر را از كشاورزان خريداري مي‌كرديم. براي فرآوري آنها و رسيدن به سود مناسب و خلق ارزش افزوده نيازمند صنايع تبديلي بوديم. متوجه شديم اگر بخواهيم دستگاه‌هاي نو بخريم نيازمند بودجه‌اي نزديك به 200 ميليون تومان هستيم. به پيشنهاد يكي از دوستان مشغول مطالعه كارخانه‌هاي تعطيل شده در منطقه شديم و به آنها پيشنهاد خريد دستگاه‌هايشان را ارائه داديم. بدين ترتيب توانستيم با قيمت بسيار پايين دستگاه‌هاي خشك‌كن، اسانس‌گير، شست‌وشو كن، ساشه و ... را خريداري و كار روغن‌گيري، تهيه عصاره، اسانس‌گيري و توليد عرقيات را آغاز كنيم.»
توليد پاستيل زردآلو
 و چيپس سيب
مهدي پيريايي معتقد است افق روشني پيش روي اين گروه 5 نفره است، گروهي متشكل از دانش‌آموختگان گياهان دارويي كه حالا همگي در كارگاه روستايي‌شان مشغول به كار هستند.
 او در اين‌باره مي‌گويد: «از درآمدمان راضي هستيم اما آنچه لذت بيشتري دارد، مشاهده توسعه و پيشرفت هر روزه كار توليد است. دانش آكادميك و خلاقيت از جمله مهمترين دلايل موفقيت ماست. واقعيت اين است كه ذائقه مردم تا حدود قابل توجهي تغيير كرده و محصولات گياهي بايد در قالب‌هاي جديد به مردم ارائه شوند. مثلا پاستيل محصولي است غير طبيعي كه سرشار از مواد افزودني است و براي رشد كودكان بسيار مضر است. ما با استفاده از دستگاه هاي صنايع تبديلي توانستيم پاستيل‌هاي طبيعي با استفاده از زردآلو، هلو، موز و آناناس توليد كنيم. چيپس و انواع مختلف آن نيز شديدا مورد توجه كودكان و نوجوانان است. ما موفق به توليد چيپس از سيب، كيوي و ساير ميوه‌ها شديم كه با وجود توليد محدود با استقبال مصرف‌كنندگان روبرو شده است.»
او درباره احياء استفاده از فرآورده‌هاي گياهان دارويي خاطرنشان مي‌كند: «پايان‌نامه من به آسيب‌شناسي مصرف گياهان دارويي توسط مردم اختصاص داشت. من متوجه شدم كه عطاري محور مصرف گياهان دارويي توسط مردم است اما متاسفانه بخش عمده‌اي از عطارها اطلاعات درستي درباره گياهان دارويي ندارند تا جايي كه واسطه‌ها به آساني سر آنها كلاه مي‌گذارند و گياهان تقلبي به آنها مي‌فروشند. همچنين فروش گياهاني كه بعضا 10 سال در انبارها خاك خورده توسط واسطه‌ها به عطارها مسئله كاملا شايعي است. در نتيجه وقتي مردم گياهان دارويي را مصرف مي‌كنند، نتيجه نمي‌گيرند و بدبين مي‌شوند.»
اين كارشناس گياهان دارويي اضافه مي‌كند: «علاوه بر اين، خود مردم هم تصور غلطي درباره گياهان دارويي دارند. آنها فكر مي‌كنند گياهان دارويي به سرعت و به صورت دفعي تاثير مي‌گذارند و بيماري را از بين مي‌برند. اين در حالي است كه شرط تاثير گياهان دارويي مصرف مداوم آن حداقل براي 40 روز پياپي است. تعداد معدودي از گياهان دارويي نظير عرق نعنا و نعنا فلفلي وجود دارد كه به سرعت بيماري (در اينجا نفخ شكم) را از بين مي‌برد. بنابراين براي توسعه مصرف گياهان دارويي بايد تصور غلط مردم را اصلاح كرد. گياهان دارويي اگر درست تجويز شوند و مداوم مصرف شوند، قطعا تاثيرگذار هستند، اگر هم اشتباه تجويز شوند به دليل سازگاري با بدن مشكل ساز نمي‌شوند و به راحتي دفع مي‌شوند.»
گياهان دارويي
و اقتصاد مقاومتي
مهدي پيريايي درباره ظرفيت‌هاي اقتصادي عرصه گياهان دارويي خاطرنشان مي‌كند: «مصرف گياهان دارويي در كشور روند صعودي را طي مي‌كند و به سرعت رو به گسترش است. به همين دليل توليد اين محصولات توجيه اقتصادي دارد و مي‌تواند به عنوان يك عرصه مناسب براي اشتغالزايي مورد توجه قرار بگيرد. اگر به كشت گياهان دارويي و صنايع تبديلي مرتبط با نياز آن توجه شود، مي‌توان اشتغال زيادي در اين عرصه پديد آورد كه اين خود يكي از اهداف اقتصاد مقاومتي است. ضمن اينكه مصرف گياهان دارويي موجب بهبود وضعيت سلامت مردم و در نتيجه كاهش هزينه‌هاي بخش سلامت مي‌شود كه اين مسئله هم در راستاي اقتصاد مقاومتي قرار دارد.»
او با اشاره به ترس بسياري از دانش‌آموختگان از ورود به عرصه توليد، تاكيد مي‌كند: «ترس را بايد كنار گذاشت، من معتقدم كه همه افراد در وجودشان، استعدادي ويژه نهفته است و كافي است استعداد خودشان را كشف كنند و روي آن متمركز شوند، بدون ترديد موفق خواهند شد. بايد به خاطر داشته باشيم كه توليد به شرطي موفق است كه توليدكننده متعهد به اخلاق باشد، يعني بالاترين كيفيت ممكن را براي محصول محقق كند. تمام عرقيات و عصاره‌هاي توليدي كارگاه ما به سرعت به فروش مي‌روند به اين دليل كه توانسته‌ايم دستگاهي اختراع كنيم كه خلوص عصاره‌ها را تا دو برابر افزايش مي‌دهد و در عين حال هزينه اضافي تحميل نمي‌كند. در نتيجه خريداران به صورت طبيعي محصولات ما را ترجيح مي‌دهند.»
مهدي پيريايي درباره برنامه آينده كارگاه خاطرنشان مي‌كند: «سال گذشته از بسيج سازندگي 30ميليون تومان وام گرفتيم و صرف صنايع تبديلي كرديم. امسال نيز بسيج سازندگي با توجه به پيشرفت و توسعه كار توليد، براي پرداخت 60 ميليون تومان وام صنايع تبديلي قول مساعد داده است. هدف بعدي ما توليد تي‌بگ از گياهان دارويي است. اگر وام بگيريم يك دستگاه صنايع تبديلي تي‌بگ مي‌خريم تا از اين طريق محصولات جديدتري به بازار ارائه كنيم.»