عاشق که باشی به شوق دلدار و عطر دلدادگی، به گردنه‌های عشق بازی و پیچ‌های خطر، راسخ و بردبار و بصیر پای می‌‌گذاری و «غفلت» را اسیر و «عافیت‌طلبی» را به شکوه رادمردی، به نفع دل، تسلیم می‌کنی!
ای پدر! ای عاشق «حماسه- صولت»!  عصایت به صلابت تو تکیه داده است! ما غیرت خوان سطور نگاه توایم! ما در سایه بلند سپیداری عزم تو، قامت رایت مجاهدت را برفراز می‌بینیم!
شور نفست هماره!